روز بیچاره

اصغر بیچاره پیش از هر چیز عکاس بود؛ قدیمی‌ترین عکاس سینمای ایران. هنرپیشگی هم کرده بود، کارگردانی و نویسندگی هم می‌کرد، اما همه او را به‌عنوان عکاس می‌شناختند. از ۱۳سالگی در یک عکاسی کار می‌کرد و بعد از چندسال در لاله‌زار تهران مغازه‌ای باز کرد که نام آن عکاسخانه شهرزاد بود و خیلی زود تبدیل به پاتوق هنرمندان و نویسندگان معروف آن زمان شد. رادیو تهران که تاسیس شد، اصغر بیچاره در آنجا به‌عنوان گوینده مشغول به‌کار شد. بعد از مدتی به‌عنوان عکاس، از تئاتر و صحنه‌های نمایشی مختلفی که در تهران اجرا می‌شد، عکس می‌گرفت. در همان سال‌ها، در برخی از نمایش‌ها نقش‌های کوچکی هم بازی می‌کرد. در عکاسخانه‌اش با عبدالحسین سپنتا، نویسنده فیلم دختر لر آشنا شد و با کپی گرفتن از تمام عکس‌های فیلم دختر لر برای او، رسماً وارد دنیای هنر شد.
بیچاره صاحب یکی از بزرگ‌ترین آرشیوهای شخصی عکس‌های سینما و تئاتر ایران بود که آنها را در خانه خود نگه می‌داشت. او در موزه شخصی‌اش مجموعه‌ای از دوربین‌ها و تجهیزات قدیمی و تاریخی سینما و عکاسی ایران از قدیمی‌ترین عکاسان ایران همچون دوربین ماشاءالله خان عکاسباشی را هم نگهداری می‌کرد. او 3جلد کتاب درباره تاریخ سینمای ایران نوشته است و علاوه بر عکاسی از ۳۸فیلم، سابقه بازی در ۲۳فیلم سینمایی را هم در کارنامه خود دارد. اصغر بیچاره در سال 1359به‌عنوان نویسنده و کارگردان، فیلم مستند «سند زنده» را ساخت که در مورد تاریخ سیاسی معاصر ایران بود. تهیه‌کنندگی، گریم و عکاسی صحنه را هم در سینما تجربه کرد. بیچاره در سال‌های آخر عمر به سرطان حنجره دچار شد و سرانجام در ۸۹سالگی در 22خرداد، یعنی درست در سالروز تولدش در آپارتمانش درگذشت. پیکر او سال 1395از آمریکا به ایران منتقل و در قطعه هنرمندان قبرستان بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد.