دختری به نام ریچل کوری

یاور یگانه؛ روزنامه‌نگار

رِیچِل آلین کوری یا آنطور که در ایران بیشتر متداول است، راشل کوری، خاطره‌نویس و فعال صلح آمریکایی بود که در انتفاضه دوم به‌دست ارتش رژیم صهیونیستی کشته شد. کوری سال آخر دانشگاه بود که برای پ‍ژوهشی مستقل به رفح در نوار غزه رفت و در آنجا به تعدادی از فعالان صلح پیوست. روز 16مارس2003، کوری در قالب گروهی از فعالان صلح متشکل از 3بریتانیایی و 4آمریکایی جلوی نیروهای ارتش اسرائیل ایستاد که قصد ویران کردن خانه‌های فلسطینیان را داشتند. ریچل خود را به‌عنوان سپر انسانی در برابر بولدوزر کاترپیلار ارتشی قرار داد تا سد راه آن شود، اما بولدوزر از روی او عبور کرد و ریچل به‌شدت مجروح شد. ریچل با آمبولانس‌ به بیمارستان منتقل شد، ولی به‌دلیل شدت جراحات طاقت نیاورد و فوت کرد. پس از درگذشت کوری، ارتش اسرائیل مدعی شد که راننده بولدوزر کوری را که در مقابلش بوده ندیده، اما فعالان صلح حاضر در صحنه شهادت دادند که راننده بولدوزر تعمدا از روی کوری عبور کرده است.
نمایشنامه «اسم من ریچل کوری است» (My Name Is Rachel Corrie) ویراسته آلن ریکمن و کترین واینر خوانشی تئاتری از این واقعه است. این نمایشنامه بر مبنای یادداشت‌های روزانه و ای‌میل‌های ریچل کوری به رشته‌ تحریر درآمده است. این نمایشنامه در سال۲۰۰۵ به کارگردانی آلن ریکمن در رویال کورت لندن روی صحنه رفت. خانواده او که به دیدن این نمایش نشستند آن را بسیار تأثیرگذار دانستند.
به‌گفته خودشان، آنها به‌عنوان یک خانواده آمریکایی تا پیش از درگیر شدن مستقیم ریچل با موضوع فلسطین تصور درستی از قضیه اشغال فلسطین نداشتند، اما از طریق ای‌میل‌های ریچل با فضای حاکم بر منطقه و شرایط بحرانی فلسطینیان آشنا شدند و نگاه دیگری به این قضیه پیدا کردند. از این نمایشنامه 2ترجمه در ایران موجود است؛ «نام من ریچل کوری است که با ترجمه حسین درخشان در مجموعه نمایشنامه‌های نشر نی منتشر شده و ترجمه دیگر، از آن فرانک حیدریان است که انتشارات کوله‌پشتی آن را منتشر کرده است. در بخشی از ترجمه حیدریان می‌خوانیم: «از من درباره مقاومت بدون خشونت پرسیدی و من انتفاضه اول را مثال زدم. اکثریت بزرگی از فلسطینیان، تا آنجا که من می‌دانم، الان درگیر مقاومت بدون خشونت به سبک گاندی‌اند. فکر می‌کنی من در این خانه‌ای که قرار است تخریب شود و دائم زیر شلیک تیر است پیش چه کسانی مانده‌ام؟  خیال می‌کنی من با مبارزان حماس معاشرت می‌کنم؟ به این مردم هر روز تیراندازی می‌شود و آنها کاسبی‌شان را زیر سایه مسلسل‌ها و راکت‌اندازها به بهترین شکل ممکن ادامه می‌دهند آیا همین خود مظهر مقاومت بدون خشونت نیست؟» کوری هنگام مرگ تنها 23سال داشت.‌