بهانه‌جوترین لیگ تاریخ

بهروز رسایلی

این پرتکرارترین جمله فوتبال ایران است؛«عده‌ای نمی‌خواهند ما موفق شویم.» آنهایی که در کورس قهرمانی هستند، به جای کلمه موفق از «قهرمان» استفاده می‌کنند. تعدادشان هم کم نیست؛ هم بین قرمزها پرشمارند و هم بین آبی‌ها. در همین مسابقات هفته بیست‌وچهارم لیگ برتر، فقط ظرف 24ساعت شاهد تکرار مواضع شبیه این از سوی پرسپولیسی‌ها و استقلالی‌ها بودیم. ابتدا رضا درویش، مدیرعامل پرسپولیس بعد از توقف تیمش برابر هوادار گفت: «فکر می‌کنم نتایج بیرون از زمین رقم می‌خورد» و بعد فرهاد مجیدی، سرمربی آبی‌ها پس از تساوی تیمش برابر پیکان گفت: «احساس می‌کنم نمی‌خواهند استقلال قهرمان شود.» مجیدی در نشست خبری بعد از این بازی گفت:«نمی‌خواهم بهانه بیاورم، اما...» او بعد از این «اما» نیم‌ساعت تمام بهانه گرفت. از فیلم مارمولک وارد شد و به دزدهای خانه‌اش رسید؛ از خدمت سربازی سیاوش یزدانی و مرادمند حرف زد و از دار زده شدن خودش وسط میدان آزادی قصه گفت. فقط هم اینها نیستند. امیر قلعه‌نویی هنوز هر وقت نتیجه نمی‌گیرد پای همان 7امتیاز کسر شده را وسط می‌کشد. او این اواخر حتی به این نتیجه رسیده که حکم کمیته انضباطی به اندازه 20امتیاز به این تیم ضرر زده؛ لابد آنقدر که در خانه خودش 3گل از پدیده قعرنشین بخورد. خلاصه که به بهانه‌جوترین لیگ تاریخ خوش آمدید!‌

  نمایش ناامیدکننده
کیفیت بازی استقلال برابر پیکان هیچ تعریفی نداشت. تیم میهمان آشکارا قبراق‌تر از آبی‌ها ظاهر شد؛ آن هم در روزی که بعد از مدت‌ها هواداران این تیم به ورزشگاه آزادی آمده بودند. تعداد شوت‌ها 14 به 12، ضربات داخل چارچوب 6 به 3، کرنرها 9 به 7 و موقعیت‌های گل 5 به 3 در تمامی موارد به سود پیکان بود. البته که استقلال کمی بیش از یک نیمه را 10نفره بازی کرد، اما حتی پیش از اخراج رافائل سیلوا هم کیفیت بازی پیکان بیشتر به چشم می‌آمد. در طول 10 و 11نفره بودن استقلال، این حسین حسینی بود که بارها دروازه تیمش را نجات داد. یک‌بار هم توپ به تیر دروازه آبی‌ها خورد. استقلال خوش‌اقبال بود که فاصله‌اش با پرسپولیس در عدد 6باقی ماند و کمتر نشد. این تیم سه‌شنبه‌شب در همه موارد، از مسائل دفاعی گرفته تا انتقال توپ و طرح‌ریزی حملات دچار مشکل بود و فرهاد مجیدی اصلا نباید ناراحت باشد از اینکه تیمش یک امتیاز گرفته است.

  مصاحبه ناامیدکننده‌تر
بدتر از بازی استقلال اما اظهارات سرمربی این تیم در نشست خبری بود. این مدل حرف زدن و آسمان و ریسمان به هم بافتن، واقعا قابل دفاع نیست؛ چه از یحیی گل‌محمدی سر بزند، چه از فرهاد مجیدی و چه از هر کس دیگری. مجیدی در این مصاحبه اخراج سیلوا را عامل دگرگونی جریان بازی خواند، درحالی‌که تیم او 11نفره هم تحت‌تأثیر رقیب جوانش قرار داشت. از همه بدتر جایی بود که فرهاد بدون اشاره به اسم یحیی گل‌محمدی گفت: «اگر کارهای بعضی مربیان را من می‌کردم دارم می‌زدند.» بله؛ آن شکل اعتراض یحیی به داور داربی بسیار زشت بود و به‌طور مفصل هم تقبیح شد، اما مگر فرهاد مجیدی در میانه‌های بازی با گل‌گهر تا وسط زمین نرفت و داور را متقاعد به اعلام پنالتی نکرد؟ مسئله اینجاست که خیلی از اهالی فوتبال ایران رفتارهای آماتور خودشان را با استناد به رفتارهای غیرحرفه‌ای دیگران توجیه می‌کنند و نتیجه این دور تسلسل، چیزی جز زشت‌تر شدن روزافزون چهره فوتبال در کشورمان نیست.

  تیر خلاص
شاهکار اصلی لیگ بهانه‌جوها در پایان ایستگاه 24هم مطلب توییتر رسمی باشگاه استقلال بود. آنها نوشتند: «10نفره هم به تیم 12نفره نباختیم.» این اتهام‌زنی صریح و قلب واقعیت، موضع رسمی یک باشگاه بزرگ است، دیگر چه انتظاری از هواداران عادی و عامی دارید؟ باز خدا رحم کرد اغلب کارشناسان داوری تصمیم داور در اخراج مدافع استقلال را تأیید کردند!