شهرآشوب قبل از شهرآورد

در فاصله چند روز به داربی تهران، مسئولان پرسپولیس و استقلال یک جنگ تمام عیار رسانه‌ای را علیه هم شروع کرده‌اند؛ جنگی چنان سخیف و بی‌پرده که اعصاب هواداران خودی را هم خرد کرده است. کم نیستند سرخابی‌های متعصبی که دیگر از دست این بیانیه‌بازی‌ها به ستوه آمده‌اند. به جرأت می‌توان گفت خیلی از آنها حتی حاضر نیستند بیانیه جدید باشگاه خود را بخوانند. کلمات و جملات تکراری، زخم زبان‌های بی‌ثمر و مطالبی که فقط روح مخاطب را خراش می‌دهد؛ جنس همه این بیانیه‌ها همین است. از همه خنده‌دارتر اینکه دوطرف انتظار دارند وقتی «فحش‌نامه» صادر می‌کنند، تیم رقیب دست روی دست بگذارد و حرفی نزند. آیا چنین چیزی ممکن است؟ چقدر احتمال دارد شما در خیابان به یک نفر بد و بیراه بگویید و او راحت و آسوده تماشای‌تان کند. در نتیجه طبیعی است که خشونت در این فضا تشدید خواهد شد و هر بیانیه‌ای، با یک بیانیه تندتر پاسخ داده می‌شود. ادامه این روند، نتیجه‌ای جز آلوده‌تر شدن فضا و افزایش خشونت ندارد. این رفتارها تنها هواداران واقعی فوتبال را آزرده می‌کند و موجی از بیزاری به‌وجود می‌آورد. بعد هم همه از هم سؤال می‌کنیم چرا هواداران از این فوتبال لذت نمی‌برند؟ خودتان جواب بدهید؛ از کجای این فوتبال باید لذت برد؟