رسول بهروش| اتفاق شگفت‌انگیزی که دوشنبه‌شب در پردیس سینمایی کوروش رخ داد و عوامل فیلم سینمایی «به وقت شام» با لباس‌های داعشی باعث ایجاد رعب و وحشت بین مردم شدند، بازتاب بسیاری بدی در افکار عمومی داشته است. طبیعی بود که این اقدام نسنجیده با واکنش‌های منفی مواجه شود. در فیلم‌های کوتاه منتشر شده از پردیس هم به‌وضوح روشن است که عده زیادی از شهروندان به‌شدت از این رفتار ترسیده‌اند و حتی یک مرد و یک زن میانسال به‌طور جداگانه و با لحنی شدید به عوامل فیلم پرخاش می‌کنند. با این وجود غیر از خود ابراهیم حاتمی‌کیا که به‌عنوان کارگردان فیلم از مردم حلالیت طلبید و البته بیشتر از آن نسبت به موضوع اعلام برائت و بی‌اطلاعی کرد، هیچ‌یک از صحنه‌گردانان این شوی ترسناک حاضر به عذرخواهی نشدند. تا اینجا که خیلی چیز عجیبی نیست، چرا که به هر حال قبول اشتباه و طلب پوزش در سرزمین ما کالایی کمیاب به‌شمار می‌آید و کمتر کسی حاضر است تن به این خفت و خواری(!) بدهد. با این وجود داستان از جایی دردناک‌تر شد که برخی از اصلی‌ترین عوامل غائله پردیس به جای عذرخواهی، توجیه‌های حیرت‌انگیز برای کارشان تراشیدند و حتی با لحن و زبان تند به معترضان یورش بردند. گویا این نوع واکنش تهاجمی از طرف خاطیان، کم‌کم دارد به یک رویه خطرناک در فرهنگ ما تبدیل می‌شود.
دیروز جناب آقای «چطوری ایرانی» که یکی از اصلی‌ترین عوامل وحشت مردم در پردیس کوروش بود، پستی روی صفحه شخصی‌اش منتشر کرد و گفت معترضان «حرف مفت» می‌زنند! او توضیح داد که کارشان ترسناک نبوده و برای مقابله با حوادث احتمالی هم اورژانس در حالت آماده‌باش قرار داشته؛ هرچند توضیح نداده که اگر نیت‌شان ترساندن مردم نبوده، اورژانس را چرا خبر کرده‌اند؟ از او جالب‌تر توجیه یکی دیگر از عوامل است که گفته حتی قرار بوده انفجار هم داشته باشند، اما متاسفانه امکانش فراهم نشده! این حرف‌ها با این لحن گزنده و طلبکارانه، به شکل عجیبی شبیه دفاعیات سعید فتاحی از برگزاری فینال جام‌حذفی در خرمشهر است. در آن بازی آن همه اتفاق وحشتناک رخ داد، استیج را شخم زدند و مدال‌ها را بردند، دوربین یک عکاس را دزدیدند و اشکش را درآوردند، از همه اینها مهمتر آنکه چشم یک جوشکار را کور کردند و نانش را بریدند، بعد آقای مسئول برگزاری مسابقات سینه‌اش را سپر کرده بود و می‌گفت: «کار ما هیچ اشکالی نداشت. هر اتفاق بدی که افتاد تقصیر مردم بود!» باز همه اینها چقدر شبیه حرف‌های مترجم برانکو است که ناغافل جد و آباد سرمربی پرسپولیس را با یک دیالوگ بالای 18سال جلوی چشم میلیون‌ها نفر آورده، اما طلبکارانه می‌گوید: «نمی‌توانند رابطه من و برانکو را به هم بریزند، او بزرگتر از این حرف‌هاست!» به رفتارها و ادبیات مسلمان، طارمی و بقیه هم نیم‌نگاهی بیندازید تا ببینید دقیقا داریم از رواج کدام ویروس حرف می‌زنیم. یک روز سقف توقعات این ملت، عذرخواهی گناهکاران و مسئولان خطاکار بود، امروز اما وقتی می‌بینیم بعد از وقوع هر اتفاق بدی تازه این مردم هستند که یک چیزی بدهکار می‌شوند، از همان مطالبه ناچیز هم پشیمان می‌شویم و عقب‌نشینی می‌کنیم. دوستان و سروران گرامی؛ ممکن است خواهش کنیم از این به بعد، پس از گاف‌های‌تان از سر تقصیرات ما مردم عادی بگذرید و همان‌طور مثل قدیم بر و بر به چشم‌مان زل بزنید؟
از استیج خرمشهر تا پردیس کوروش یک چیزی هم بدهکار شدیم!
در همینه زمینه :
