فقر سوژه

وضع نامساعد اقتصادی سینمای ایران صرفا به‌دلیل پاندمی کرونا نیست. فقر سوژه یکی از عوامل اصلی بی‌میلی اغلب مردم به تولیدات سینمایی است. در نشست تخصصی «انسان‌شناسی و سینمای نمادین» که دوشنبه ۹ اسفند در دانشگاه علوم اجتماعی، ارتباطات و رسانه دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز برگزار شد، رامتین شهبازی ، معاون دانشکده هنر دانشگاه سوره درباره سینمای دهه ۹۰ ایران گفت که در این دهه سینما از فقر سوژه در رنج است. سوژه در این گفتار دقیقا همان چیزی که دکارت از سویی و از سوی دیگر مورد نظر کانت است. برخی این سوژگی را مترادف با کنش می‌دانند. وی افزود:«شاید بسیار اندک بوده‌اند سینماگرانی همچون اصغر فرهادی یا شهرام مکری یا مجید برزگر و دیگر فیلمسازانی از این دست که به خلق سوژه نایل آیند. برای نمونه جهان سوژگی که مکری و فرهادی می‌سازند لزوما با حرکت رو به جلو کامل نمی‌شوند آنها بسیاری اوقات در لابیرنت‌های جهانی خود گیر افتاده و از حرکت باز می‌ایستند و اتفاقا همین عدم‌حرکت ایشان را تبدیل به سوژه عقیم می‌کند که همین وضعیت ایشان را در وضعیت نمادین قرار می‌دهد». هرچه تنوع سوژه در سینما بیشتر باشد و فیلم‌های بیشتری در ژانرهای مختلف ساخته شود، قشر سینمارو از حق انتخاب بیشتری برای فیلم دیدن برخوردار می‌شود.