بیمه با طعم فضاحت

مسعود میر - روزنامه‌نگار

چندبار ویدئوی منتشر شده را می‌بینم. مجری برنامه در کنار یک به‌اصطلاح فود بلاگر ایستاده و با شوق و ذوق اعلام می‌کند که شرکت بیمه «ت» برای نخستین بار در کشور معده این اینفلوئنسر حوزه غذا را بیمه کرده است.
تردید و حیرت را باید کنار گذاشت و با واقعیت مواجه شد، واقعیتی که افتضاحش در این روزگار واقعا هضم‌شدنی نیست. درباره چه حرف می‌زنیم؟ درباره یک شرکت بیمه که احتمالا گمان کرده معده آن فودبلاگر به اندازه ساق پاهای رونالدو یا حنجره آن خواننده جهانی مهم است. اصلا بی‌خیال آن شرکت بیمه می‌شوم و با خودم می‌گویم لابد این شرکت دوست دارد برای مطرح شدن، هر کاری که به‌نظرش جذاب است را به انجام برساند و لابد در این ایام هم به چنین نتیجه‌ای رسیده که بیمه کردن معده مردی که تمام نشانه‌هایش در فضای مجازی یا شلختگی دولپی غذا خوردن و به‌به کردن به همراه دارد و یا توهین و تحقیر آنهایی که در فضای مجازی به او خرده گرفته بودند.
کمی دقیق می‌شوم درباره اینکه در دنیا چگونه افرادی به‌عنوان تستر انواع خوراکی و غذای رستوران‌ها معروف می‌شوند و می‌رسم به اینکه نمی‌شود فقط با لمباندن و هجمه تبلیغاتی پیرامون این شکم‌چرانی خودت را به‌عنوان تستر جا بزنی. تستر غذا شدن دنگ و فنگ بسیار دارد و فارغ از سواد و تحصیلات آکادمیک نیاز به تجربه و البته دقت و فعالیت در حوزه‌های تخصصی دارد. در فرانسه برای آشپزها و تستر غذای همان آشپزها در رستوران‌ها نشان میشلن تعریف شده که به‌دست آوردنش بسیار دشوار و تخصصی است.
فودبلاگر وطنی اما هنوز نمی‌داند که برای داشتن چنین عنوانی اصلا نیاز نیست روی ظرف‌های پر و پیمان خوراکی در رستوران‌ها خیمه بزند چون تسترهای حرفه‌ای فقط یکی دو لقمه و قاشق از هر غذا می‌خورند و اگر احیانا با رستوران یا شرکتی برای امور تبلیغاتی به توافق نرسند بی‌دلیل غذا و خوراک و محصولشان را بی‌ارزش جلوه نمی‌دهند.
شاید بگویید که اصلا مهم نیست و گروهی دوست دارند برای چنین افرادی پول خرج کنند و خلاصه شکسته بسته در این مملکت هم تستر غذا و تأیید او را برای رستوران‌شان در جیب داشته باشند. من هم کاری به این خاصه خرجی‌های بی‌منطق ندارم اما وقتی خبر می‌رسد که در این روزگار فشار اقتصادی و شرایط خاص مالی که عموم مردم را دچار تنگنا کرده یک شرکت بیمه به جای انجام مسئولیت‌های اجتماعی‌اش ترجیح می‌دهد معده همیشه پر یک نفر را بیمه کند کمی نگران می‌شوم که ما باز هم طبق معمول از ایده‌های غربی ولو خوب همان سطحی‌ترین و بی‌خاصیت‌ترین و البته ضد‌ارزش‌ترین‌هایش را دستچین کرده‌ایم... .