یعقوب یادعلی درگذشت

یعقوب یادعلی، نویسنده ایرانی ساکن آمریکا، دیروز در 51سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت. 51سال برای رفتن خیلی زود و نابهنگام است. درست است که مرگ همیشه سرزده و ناغافل می‌آید، اما ما بعد از همه خبر مرگ‌هایی که در 2سال گذشته شنیده‌ایم، هنوز با پدیده مرگ خو نگرفته‌ایم. مرگ یادعلی آنقدر غیرمنتظره بود که حتی می‌توان آن را شبیه به همان تعبیرِ «جوانمرگی در نثر معاصر فارسی» هوشنگ گلشیری دانست.
گلشیری در سخنرانی معروفش در 10شب شعر کانون نویسندگان ایران در انجمن فرهنگی ایران و آلمان در سال1356 گفته بود: «مقصودم از جوانمرگی، مرگ - به هرعلت که باشد - قبل از 40سالگی است و کمتر، چه شاعر یا نویسنده زنده باشد یا مرده؛ یعنی ممکن است نویسنده یا شاعر همچنان زنده بماند، اما دیگر از خلق و ابداع در آنها خبری نباشد. خودشان را تکرار کنند و از حد و حدودی که در همان جوانی بدان دست یافته‌اند فراتر نروند.» یادعلی بیش از 40سال داشت، اما سال‌های زیادی از عمرش، بعد از نوشتن نخستین رمانش یعنی «آداب بی‌قراری» که در سال1383 منتشر شد، درگیر ماجراها و داستان‌هایی شد که عملا او را از نوشتن و ادبیات دور کرد. اگر سال‌هایی را که یادعلی ناخواسته از نوشتن دور شد، قلم بگیرم، او هنوز جوان بود و می‌توانست فعلا به کاری که عاشقش بود، یعنی نوشتن ادامه دهد. 5،6سال پیش گفته بود: «شخصا فکر می‌کنم 10تا 15سال فرصت دارم که اگر اجلم سر نرسد، کار کنم و3یا 4رمان دیگر بنویسم.»
اما اجلش رسید و فرصت نشد که یادعلی باز بنویسد. یادعلی در فرم به سادگی از سر پختگی قائل بود: «... کمال هر اثر هنری ناب، از نظر من، رسیدن به نوعی سادگی در فرم است؛ سادگی‌ای که سهل و ممتنع باشد. به شاهکارهای ادبیات نگاه کنید؛ حتی به کارهای متاخر و نزدیک‌تر به زمان ما. اکثر قریب به اتفاق‌شان فرمالیستی نیستند. اکثرشان پرمخاطب بوده‌اند. یک اثر ناب را همه باید بتوانند بخوانند؛ نه اینکه فقط چند مخاطب فرهیخته‌ داشته باشد.»  یعقوب یادعلی متولد یکم‌ خرداد۱۳۴۹ در نجف‌آباد بود. نام او با رمان «آداب بی‌قراری» سر زبان‌ها افتاد و برای همین رمان برنده بهترین رمان اول دوره پنجم جایزه هوشنگ گلشیری شد. رمان بعدی او «آداب دنیا» نام داشت که در سال1395 در نشر چشمه منتشر شد. از دیگر آثار وی می‌توان به «متغیر منصور»، «آمرزش زمینی»، «حالت‌ها در حیاط» و «احتمال پرسه و شوخی» اشاره کرد.