قطع اینترنت شهر، توسط والدین نگران

مهدیا گل‌محمدی - روزنامه‌نگار

«محدودیت» اگرچه دست‌کم در مفهوم عرفی آن بار معنایی منفی دارد اما فی‌نفسه بد نیست و بسیاری مواقع منافع فرد و جامعه را تضمین می‌کند. در هر استخری بیرون یا درون آب خطی کشیده‌اند که حد و مرزی برای شناگران تعیین کرده است که اگر شنا نابلد‌ها این محدودیت را زیر پا بگذارند احتمال غرق شدن‌شان زیاد است. بحث جاده‌ها و خیابان‌ها که وسط باشد این حد و مرز‌ها در قالب قوانین و علائم راهنمایی و رانندگی پرشمار می‌شوند و هیچ عاقلی هم منکر فایده آنها برای خاص و عام نیست. دیروز اما والدینی در فرانسه که برای اینترنت فرزندانشان محدودیت قائل شده بودند حسابی خبرساز شدند. والدین پس از اینکه در کنترل دسترسی فرزندان به اینترنت ناکام  ماندند دست به دامن یک دستگاه مختل‌کننده اینترنت شدند و به مقصود رسیدند. البته ماجرا به همین‌جا ختم نشد و کاشف به عمل آمد که دستگاه یاد‌شده اینترنت تمام شهر Messanges فرانسه را قطع کرده است. بعد هم  پای والدین نگران به قول ما ایرانی‌ها به کلانتری محل هم باز شد. به‌گفته وکلا، آنها باید شش‌ماهی را در زندان باشند و 30هزار یورو هم جریمه پرداخت کنند. حالا کاربر‌های فضای مجازی در توییتر و شبکه‌های اجتماعی این پرسش را مطرح می‌کنند که آیا محدودیت اعمال شده اخلاقی و قانونی بوده است یا خیر. بخش قانونی آن که به‌دلیل غیرقانونی بودن استفاده از دستگاه مختل‌کننده امواج وای‌فای و غیره در فرانسه محلی از مناقشه نیست؛ اما بخش اخلاقی ماجرا ناظر بر این است که فرزندان این خانواده به سنی رسیده بودند که خودشان به لحاظ عقلی بالغ و صاحب قدرت تصمیم‌گیری بوده‌اند. در مقابل کاربر‌های مخالف این نظریه را مطرح می‌کنند که والدین نگران مثل هر قانونگذاری (برای نمونه محدود‌کننده دسترسی افراد شنا نابلد به بخش عمیق استخر) نگران سلامتی افرادی هستند که تحت نظارت آنها قرار دارند. برخی نیز این دیدگاه را مطرح می‌کنند که والدین با وجود نگرانی در جایگاه یک کارشناس و متخصص این حوزه قرار ندارند و بنابراین صلاحیت تصمیم مطلق برای دسترسی دیگر اعضای خانواده به اینترنت را ندارند.