مشهورترین چهره‌های ادبیات معاصر اوکراین

چهره 1
اوکسانا زابوژکو

اوکسانا زابوژکو، رمان‌نویس، شاعر و نمایشنامه‌نویس مطرح زن اوکراینی است که آثارش به زبان‌های متعددی ترجمه شده است. او از خانواده‌ای با پیشینه فرهنگی متولد شد. پدرش استفان ایوانوویچ زابوژکو نام داشت. او معلم، منتقد ادبی و مترجم بود. اوکسانا زابوژکو در گفت‌وگویی ضمن پرداختن به خاطرات دوران کودکی‌اش به این نکته اشاره کرده که پدرش در خانه به وی آموزش زبان‌شناسی می‌داده است. اوکسانا زابوژکو در دانشگاه کی‌یف در رشته فلسفه تحصیل کرده. او در نهایت دکتری خود را در رشته زیبایی‌شناسی دریافت کرد. او ازجمله استادان اوکراینی است که در دانشگاه‌های هاروارد و پیتسبورگ آمریکا ادبیات اوکراینی تدریس کرده است. او در کارهایش به هویت ملی اهمیت می‌دهد. یکی از رمان‌های وی که در ژانر ناداستان نوشته شده «نوتردام اوکراین: یک زن اوکراینی در میانه درگیری اساطیر» نام دارد که در سال2007انتشار یافته است. زابوژکو همچنین در زمینه تاریخ اوکراین نیز کتاب نوشته است. یکی از آثار متاخر وی «موزه اسرار متروک» نام دارد. او در این کتاب به 3دوره متفاوت تاریخ اوکراین، جنگ جهانی دوم، دهه 1970و سال‌های ابتدایی قرن بیست و یکم، پرداخته است. او همچنین در این کتاب، روایاتی از «ارتش شورشی اوکراین» که طی سال‌های دهه‌های 1940و 1950در این کشور فعال بود، ارائه داده است. زابوژکو به‌دلیل نگارش این کتاب در سال2010جایزه بهترین کتاب اوکراین را دریافت کرده است. کتاب دیگرش با نام «بگذار مردم من بروند» جایزه بهترین کتاب مستند مجله کارسپاندنت در سال2006 را دریافت کرده است.

چهره 2
سرهی ژادان

شاعر، رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و مترجم معاصر مشهور اوکراینی است. تز پایان‌نامه او درباره آثار میخائیل سمنکو و نویسندگان فوتوریست دهه1920 اوکراین بود. او در دهه1990 کار خود را در زمینه شاعری آغاز کرد. به باور منتقدان ادبی اشعار او انقلابی در عرصه ادبیات اوکراین به پا کردند. اشعار ژادان کمتر جنبه احساسی دارد و او در اشعارش سبک نگارش نویسندگانی نظیر سمنکو و یوهانسن از نویسندگان آوانگارد اوکراینی را زنده کرده است. ژادان در اشعارش تصاویری از مناطق صنعتی شرقی اوکراین را توصیف می‌کند. سرهی ژادان ازجمله نویسندگان و شعرای اوکراینی شناخته شده در عرصه بین‌المللی است. او تا‌کنون 12کتاب شعر و 7رمان نوشته است، در مارس2008 ترجمه روسی رمانش به نام «آنارشی»در اوکراین به مرحله نهایی جایزه «نشنال بست سلر» راه یافت. او همچنین یکی از کاندیداهای دریافت جایزه کتاب سال در نمایشگاه بین‌المللی مسکو شده بود. در سال2009 ژادان جایزه جوزف کونراد کورزنیوسکی را از آن خود کرد. در سال2012 ژادان با کتاب«شلیک و چاقو» برنده جایزه کتاب داستانی سال اوکراین شد. در سال 2012ژادان با رمان«وروشیلوهراد» جایزه ادبی یان میچالسکی در سوئیس را به‌خود اختصاص داد. کتاب اشعار منتخب او، «دینامو خارکیف» جایزه کتاب سال اوکراین را از آن خود کرد. ژادان با کتاب بین‌النهرین در سال2015جایزه ادبی انگلوس و جایزه کتاب سال اوکراین در سال2016را به‌خود اختصاص داد. ژادان ازجمله مترجمان پرکار اوکراینی نیز محسوب می‌شود، او آثاری از شاعرانی از کشورهای آلمان، انگلیس، بلاروس و روسیه را به اوکراینی ترجمه کرده است.

چهره 3
یوری آندروخویویچ

یوری آندروخویویچ ازجمله نویسندگـــان،شـاعران، نمایشنامه‌نویسان و مترجمان معاصر و جریان‌ساز اوکراینی است. آندروخویویچ در سال 1985گروه شاعرانه «بو- با بو» به‌معنای هجو، نمایش در حاشیه و تمسخر را در کنار افرادی نظیر اولکساندر ایروانتس و ویکتور نبوراک تاسیس کرد. او پدر سوفیا آندروخویویچ نویسنده است. یوری آندروخویویچ ازجمله نویسندگان دارای نگاه اروپایی است که در سیاست نیز از اتحادیه اروپا حمایت می‌کند. او در گفت‌وگوهایی که انجام داده همواره بر این نکته تأکید کرده که به زبان‌های روسی و اوکراینی احترام می‌گذارد، اما در ادامه ادعا کرد که مخالفانش این مسئله را به درستی درک نمی‌کنند که زبان اوکراینی در معرض تهدید قرار دارد. او در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2004در کنار 11نویسنده اوکراینی دیگر نامه‌ای را امضا کرد که در آن زبان موسیقی پاپ و اصطلاحات عامیانه جنایی رایج در اوکراین، به فرهنگ روسی شوروی ربط داده شده بود. او تا به امروز 5رمان، 4مجموعه شعر، تعدادی داستان کوتاه و 2کتاب در قالب نمایشنامه نوشته است. او از جمله نویسندگان اوکراینی است که آثار ادبی از زبان‌های انگلیسی، آلمانی، لهستانی و روسی به اوکراینی را ترجمه کرده است. او جوایز زیادی ازجمله مدال گوته، جایزه هردر، جایزه صلح اریش ماریا رمارک، جایزه کتاب لایپزیگ در زمینه درک اروپایی، جایزه آنگلوس و جایزه هانا آرنت را در طول سال‌ها فعالیت در عرصه نویسندگی دریافت کرده است. یوری آندروخویویچ همچنین عضو شورای سردبیری مجله‌های «کریتیکا» و «پتیا» است.