جام فولادی شد
تیم جواد نکونام پرسپولیس را برد و بالاخره بعد از 5سال سوپرجام را از چنگ این تیم درآورد
بازی سوپرجام فوتبال ایران در فصل 1400-1399 با برتری فولاد خوزستان به پایان رسید و این تیم برای اولین بار در تاریخش قهرمان سوپرجام ایران شد. باشگاه فولاد تا پیش از آمدن جواد نکونام سابقه قهرمانی در لیگ برتر ایران را داشت اما جامحذفی را هرگز نبرده بود و در سوپرجام هم تنها حضورش با شکست سنگین 4 بر صفر در سال86 همراه شده بود. اما نکونام بعد از نشستن روی نیمکت این تیم دقیقا همان دو جامی را برای فولادیها کسب کرد که جایشان در ویترین افتخارات این باشگاه خالی بود. او در آخرین روز فصل گذشته جامحذفی را با شکست استقلال در ضربات پنالتی به دست آورد و حالا هم با بردن پرسپولیس سوپرجام را نصیب اهوازیها کرده است. این پیروزی با تکگل موسی کولیبالی در دقیقه18 به دست آمد. گلی که با چاشنی شانس نصیب فولادیها شد اما آنها در 70دقیقه باقیمانده به خوبی از این اندوخته دفاع کردند تا شایستگی دریافت جام را داشته باشند. سبک بازی فولاد در یکی دو سال اخیر به شکلی است که به سختی از حریفانش گل میخورد و تیمهای بزرگ فوتبال ایران سختترین روزهایشان را در تقابل با فولاد و نکونام تجربه میکنند. بنابراین وقتی پرسپولیس با گل زودهنگام از این حریف عقب افتاد قابلپیشبینی بود که برای برگشتن به بازی کار سختی خواهد داشت. فولادیها هم خوب دفاع کردند و هم تا سرحد امکان از حربه وقتکشی بهره بردند تا پرسپولیس طی 98دقیقه بازی فقط یکی دو فرصت برای گلزنی به دست بیاورد و این فرصتها هم در روز بد مهدی عبدی از دست بروند. در نهایت، قهرمان 5ساله لیگ در روزی که پهلوان و ترابی را بهخاطر کرونا و سرلک، نعمتی، آلکثیر و عالیشاه را بهخاطر مصدومیت در ترکیب اصلی نداشت بالاخره سوپرجام را بعد از 4سال از دست داد و آن را به قهرمان جامحذفی سپرد.
چه خوب که رفتی
محمدرضا اکبریان شب گذشته با قضاوت بازی سوپرجام ایران از داوری خداحافظی کرد و قضاوت او در روز خداحافظیاش نقطه تاریک و سیاه این مسابقه بود. او اشتباهی که روی نتیجه بازی تاثیرگذار باشد و تیم برنده را تغییر دهد انجام نداد اما تمام تلاش خودش را کرد تا چهره زشتی از این بازی به جا بگذارد و زیبایی بازی دو تیم بزرگ ایران را فدای کارتهای پرتعداد و اغلب غیرضروری خودش کند. اکبریان دیروز بیشتر از حد لزوم سوت زد و بارها مسابقه را از جریان انداخت تا بازی دو تیم شکل نگیرد. ضمن اینکه او دستبهجیبترین داور تاریخ ایران بود و هر بار دوربینهای تلویزیون تصویرش را نشان دادند در حال بیرون کشیدن کارتهای زرد و قرمز از جیبش بود. ظاهرا او خیلی دوست داشت در روز خداحافظیاش به هر طریق ممکن نقشاول میدان باشد! کارت دادن معمولا حربه داوران برای کنترل بازی است اما اکبریان اتفاقا مسابقهای را که کاملا بدون حاشیه و تحت کنترلش بود با این کارتها خراب کرد و اجازه لذت بردن از بازی را به هیچ یک از دو تیم نداد. این گزارش را با یک تشکر ویژه از محمدرضا اکبریان به پایان میبریم؛ تشکر بابت خداحافظی زودهنگامش که مفیدترین حرکت او در دوران قضاوتش بوده است.