زخم کاری

ناهید پیشور،روزنامه نگار

«مرد بازنده» تکلمه‌ای بر سریال «زخم کاری» است؛ با همان ترکیب بازیگران در نقش های اصلی و همان جنس از پرداخت که کوششی است برای خلق نوآری ایرانی. آزمون دشواری که محمد حسین مهدویان تقریباً به سلامت از آن بیرون آمده است.
 فیلم در پرداخت بصری و طرح داستان معمایی و مایه ملودرامی که به خصوص در نیمه دوم جلوه می‌یابد، توانایی‌های مهدویان را در کارگردانی نمایان می کند و خوشبختانه مرد بازنده به اندازه سریال زخم کاری شتاب زده نیست. فیلم به خصوص در نیمه اولش نوید اثری جاندار و پر مایه را می دهد و با وجود اینکه در ادامه قدری افت می‌کند در پرده آخر موفق می‌شود گره های داستانی اش را با مهارت بگشاید.  مهدویان بعد از فیلم های ضعیفی چون «درخت گردو» و « شیشلیک»، به حیطه ای باز می گردد که بر آن اشراف و تسلط دارد. دستاوردی برای کارگردان پر کار این سال ها که با انرژی تمام نشدنی مدام در حال فیلمسازی است و ستاره‌اش را هم در پنجمین همکاری مشترکش  سر حال و پر قدرت در اختیار دارد؛ جواد عزتی با حضورش باری به مرد بازنده داده  و درخشش لحظه هایش، برخی کاستی‌های فیلمنامه را هم پوشش می‌دهد.