ویل اسمیت، بازیگری پرافتخار که با تبعیض نژادی مبارزه می‌کند
ستاره سیاهپوست سینما
ویلارد کارول «ویل» اسمیت جونیور که با نام ویل اسمیت شناخته می‌شود، هنرپیشه، خواننده هیپ‌هاپ، دوبلور و همچنین تهیه‌کننده آمریکایی است. او 4بار نامزد جایزه گلدن‌گلوب، 2بار جایزه اسکار و یک بار نیز برنده جایزه گرمی شده است. ویل اسمیت به‌عنوان پرسودترین ستاره سینمایی جهان از سوی مجله فوربس معرفی شده است. مسیر حرفه‌ای که طی کرده و زندگی او به‌عنوان بازیگری سیاهپوست در جامعه، جالب و خواندنی است.
کودکی با استعداد
ویل اسمیت در یک خانواده متوسط در پنسیلوانیای آمریکا به دنیا آمد. پدرش مهندس راه و ساختمان و مادرش مدیر یک مدرسه بود. والدینش زمانی که ویل 13ساله بود از هم جدا شدند اما تا سال 2000رسماً طلاق نگرفتند. ویل دومین فرزند از 4فرزند این خانواده است. در کودکی او را پرنس می‌نامیدند. او استعداد خارق‌العاده‌ای داشت زیرا به کمک زبان چرب و نرم و کاریزمای شخصیتی خود از هر مخمصه‌ای خلاص می‌شد. او از کودکی علاقه به موسیقی و نواختن گیتار داشت. در دوران دبیرستان به همراه چند نفر از همکلاسی‌هایش یک گروه جاز کوچک ترتیب داد و در 18سالگی وارد یک گروه رپ شد و نخستین آلبومش را در سال 1987یعنی در سن 19سالگی به بازار عرضه کرد. چند میلیون کپی از این آلبوم به فروش رفت. یکی از بهترین آثارش در آن دوران «زمان تابستان» و «والدین نمی‌دانند» بود.
ردپای خشونت در زندگی
اسمیت در کتاب خاطرات خود نوشته:«پدرم مرد خشنی بود اما در عین حال در هر مسابقه، نمایش و کنسرتی حاضر بود. الکلی بود اما در نمایش افتتاحیه همه فیلم‌هایم هوشیار بود.» او سپس به شرح اتفاقی خشونت‌بار میان پدر و مادرش می‌پردازد که شاهد آن بود و فکرش تا سال‌ها او را رها نکرد. او در ادامه می‌گوید:«در همه کارهایی که از آن زمان کرده‌ام، جایزه‌ها و تشویق‌ها، توجه‌ها، نقش‌ها و خنده‌ها، همیشه یک حس عذرخواهی نسبت به مادرم به‌خاطر انفعال آن روزم وجود داشته. به‌خاطر اینکه در آن لحظه به او کمک نکردم. به‌خاطر اینکه جلوی پدرم نایستادم. به‌خاطر اینکه بزدل بودم». اسمیت می‌گوید با فکر آن لحظه با خودش عهد کرد یک روز انتقام مادرش را بگیرد. آن روز تقریباً رسید، وقتی که دهه‌ها بعد اسمیت از پدرش که به سرطان مبتلا شده بود، مراقبت می‌کرد. او نوشته:«یک شب به آرامی با ویلچر از اتاق خواب بردمش به سمت دستشویی. یک نیروی پلید درونم برخاسته بود. بالای پله‌ها ایستادم. می‌توانستم بندازمش پایین و راحت هم فرار کنم. وقتی دهه‌ها رنج، خشم و دلخوری طغیان و بعدش فروکش کرد، سرم را تکان دادم و پدرم را به سمت دستشویی بردم.» اسمیت در عوض اما از این خشم به یک بینش درونی رسید؛«در دنیای مادی هیچ‌چیزی پیدا نمی‌کنید که شما را به آرامش یا رضایت درونی برساند. در نهایت ذره‌ای هم مهم نخواهد بود که آدم‌ها چقدر دوست‌تان داشتند. رسیدن به آن لبخند فقط به این بستگی دارد که خودتان چقدر آنها را دوست داشتید.»
رو در رو با تبعیض نژادی
او در کودکی می‌گفت: «من سیاهپوست نیستم. من تاریک و کثیفم». در واقع او احساس می‌کرد رنگ سیاه پوستش به‌دلیل کثیفی است و در دنیای کودکی مرتب به حمام می‌رفت و بدنش را محکم می‌شست تا رنگ پوستش تغییر کند. اما به مرور متوجه شد او کثیف نیست بلکه از نژاد سیاهپوستان است. ویل اسمیت از زمانی که وارد مدرسه شد، طعم تبعیض نژادی را چشید. بعدها او در دوره‌های مختلف زندگی بارها با تبعیض نژادی رودررو شد و هربار تلاش کرد راهی برای مبارزه و تسلیم نشدن پیدا کند. حتی وقتی به بازیگری مشهور و ثروتمند تبدیل شد، اسمیت با بازی در فیلم «وصلت» می‌خواست با تبعیض نژادی مبارزه کند. او در کنار ایوا مندز توانست با زبان بازیگری عقاید تبعیض نژادی را سرکوب کرده و نشان دهد که در آمریکای مدرن هنوز تبعیض نژادی به وفور احساس می‌شود.
صعود پر سرعت
اسمیت جوان در سال 1990با کمبود مالی روبه‌رو شد، بنابراین به‌دنبال پیدا کردن شغلی مناسب و پردرآمد بود. بالاخره با کمک یکی از دوستانش که در گروه جاز با او آشنا شده بود توانست با شبکه تلویزیونی NBC قرارداد امضا کرده بود و به اجرای موسیقی و خوانندگی بپردازد که خوشبختانه به موفقیت رسید. صعود سریع او در سلسله مراتب حرفه‌ای در بین هم قطارانش، حتی افراد با تجربه‌تر از او را هم مبهوت کرد. او در تلویزیون به یک ستاره مبدل شده بود. او نخستین سیاهپوست تاریخ سینماست که نامش در رأس فهرست تیتراژ یک فیلم با فروش 350میلیون دلاری (روز استقلال) قرار گرفت. اسمیت با ورود به تلویزیون راه به سینما پیدا کرد، اما خوانندگی و موسیقی را کنار نگذاشت. دومین آلبومش جایزه بهترین اجرای رپ را از آن خودش کرد. با بازی در فیلم «درجه‌های ششم جدایی» در سال 1993استعداد هنرپیشگی خود را نشان داد. او از معدود سیاهپوستانی است که توانسته است در 3رشته محبوب هنری همچون سینما، تلویزیون و موسیقی به موفقیت برسد. فیلم «مردان سیاهپوش» در سال 1997او را به اوج شهرت رساند. در واقع نخستین فیلم‌های ویل اسمیت بهترین فیلم‌های او محسوب می‌شوند. «مردان سیاهپوش- 2» نیز با حضور ویل اسمیت ساخته شد.
پرحاشیه فراری از حاشیه
زندگی شخصی ویل اسمیت همیشه مورد توجه هوادارانش است. اما او در این زمینه چندان صحبت نمی‌کند. اسمیت 3سال با همسر اولش شری زامپینو زندگی کرد و بعد طلاق گرفت. پسرش ویلارد در سال 1992به دنیا آمد و پس از طلاق با مادرش زندگی می‌کند. ویل اسمیت 2سال پس از طلاق با جادا پینکت ازدواج کرد. جادا، 2فرزند به دنیا آورد؛پسرشان جیدن اسمیت و دخترشان ویلو‌کامیلا‌رین‌اسمیت. این بازیگر به همراه دخترش در فیلم «من افسانه‌ام» و به همراه پسرش در فیلم‌های در «جست‌وجوی خوشبختی» و «پس از زمین» بازی کرد. اسمیت علاوه بر اینکه به‌عنوان شخصیتی مشهور و ثروتمند، فعالیت‌های خیرخواهانه زیادی انجام می‌دهد، به‌دلیل اظهارنظرهای سیاسی هم جنجالی شده است. او چند سال قبل دونالد ترامپ را به‌دلیل اظهارات نفرت‌انگیزش در مورد زنان هدف قرار داد و گفت: «سخنان او از قلب تاریکش نشأت می‌گیرد. اینکه یک مرد در میان جمع، زنان را خوک کثیف خطاب می‌کند باعث تأسف است. اگر پسران من بخواهند با ادبیات ترامپ صحبت کنند، آنها را از خانه بیرون خواهم کرد».
