خوشه های خشم

جان استاین بک

 یه چیزی تو زندون یاد گرفتم که می‌خوام بهت بگم، آدم هیچ‌وقت نباید به اون روزی که آزاد می‌شه فکر کنه. اینه که آدمو دیوونه می‌کنه. باید به فکر امروز بود و بعد به فردا. باید همین کارو کرد. این کاریه که آدم‌های کارکشته می‌کنن. تازه‌واردها سرشونو به دیوار می‌کوبن و هی می‌پرسن چقدر دیگه باید بمونیم. چرا به روزی که هنوز نیومده فکر می‌کنی؟  می‌دونم که تقصیر اونا نیس. همه کسایی که من باهاشون حرف زدم به هزار و یک دلیل مجبورن راهشونو بگیرن و برن، ولی من ازتون می‌پرسم کار این دنیا به کجا می‌کشه؟ من می‌خوام اینو بدونم. ما از کجا سر در می‌آریم؟ دیگه هیشکی نمی‌تونه زندگیش‌رو تامین کنه، دیگه هیشکی نمی‌تونه با کشت زمین زندگیش‌ر‌و تامین کنه. من اینو ازتون می‌پرسم، عاقبت این کار به کجا می‌کشه؟