رنگ به رنگ شدن پرچم فرانسه در باد

بیش از یک سال بود که یک سوم آبی پرچم فرانسه تیره‌تر شده بود و کسی به آن توجهی نمی‌کرد، نه که کوررنگی داشته باشیم نه، اولویت‌ تمرکز هیچ بنی‌بشری روی این کره خاکی روی این بخش از پرچم فرانسه نبود؛ تا اینکه مدیر اجرایی کاخ‌الیزه اوایل‌ماه گذشته میلادی خودش پیشگام شد و اعلام کرد این پرچم برای نزدیک شدن به پرچم‌هایی که در جریان انقلاب فرانسه استفاده می‌شد از این پس آبی‌ تیره‌تری خواهد داشت. البته پیش از این هم پرچم فرانسه با شرایط قدیم و جدید خودش را تطبیق داده بود. برای نمونه، طبق تصمیم والری ژیسکار دستن، رئیس‌جمهوری فقید فرانسه در سال ۱۹۷۶، روشن‌تر شده بود. آرنو جولن، مدیر اجرایی کاخ الیزه، در بخشی از کتاب «محرمانه‌های الیزه» که سپتامبر گذشته منتشر شده، اعتراف کرد که در ژوئن ۲۰۲۰ و در آستانه روز ملی فرانسه از دفتر کار مکرون بازدید  و 2پرچم با طیف مختلف رنگ آبی در آنجا نصب کرده است. او همچنین اعتراف کرد، تلاش کرده تا پرچم‌های نهاد ریاست‌جمهوری فرانسه را تغییر دهد چرا که به باور او پرچمی که از دوره والری‌ژیسکار‌دستن رایج شده، پرچم واقعی فرانسه نبوده و فقط با هدف نزدیک کردن این کشور به اروپا و براساس رویکردهای زیبایی‌شناختی رواج یافته است. به‌گفته جولن، هزینه این تغییر 5هزار یورو بوده است. پرچم فرانسه اما نزد هنرمندان و هنردوستان جهان هم معنا و مفهوم خاصی دارد. یکی از بهترین سه‌گانه‌های  سینمایی جهان یعنی «آبی‌، سفید و قرمز» به کارگردانی کریشتوف‌کیشلوفسکی با اشاره به رنگ‌های پرچم فرانسه به‌عنوان نمادهایی خاص،  تأثیر ماندگاری بر ذهن مخاطب هنر هفتم گذاشت. کیشلوفسکی در تریولوژی یا همان سه‌گانه خود در هر فیلم با اشاره به این مفاهیم، نبود آزادی،‌برابری و برادری  را در خلال فیلم‌هایش به تصویر و همزمان به نقد کشید. در هر یک از این فیلم‌ها با شخصیتی آشنا می‌شویم که به نوعی با این 3 مفهوم آزادی، برابری و برادری روبه‌رو می‌شود و تجربه زیسته او  و در نهایت بیننده به این نتیجه می‌رسد که این مفاهیم ذهنی هستند و در عالم واقع، گاهی مابه‌ازای واقعی و عینی ندارند.
از منظر سیاسی هم نیم‌نگاهی به آنچه در مستعمره‌های پیشین این کشور- برای نمونه الجزایر- گذشت نشان می‌دهد آزادی (رنگ آبی نماد آن است)گاهی فقط در پرچم این کشور و آن هم فقط در یک سوم از آن نمود دارد و بس.