عرض شناور
راهکارهایی برای حضور در سی و یکمین نمایشگاه کتاب
شکوفه موسوی:
به سلامتی و میمنت سی و یکمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب هم به کوری چشم حسودان و بخیلان افتتاح شد و تا هفته دیگر هم ادامه دارد. به همین مناسبت می‌خواهیم چند پیشنهاد ساده برای استفاده بهینه از این نمایشگاه خدمتتان ارائه دهیم. باشد که اولا همگی به نمایشگاه بروید، درثانی توصیه‌های ما را جدی بگیرید.لابد یک چیزی می‌دانیم که توصیه می‌کنیم!
الف) برای رفتن به نمایشگاه از مترو و اتوبوس استفاده نکنید، چون شهرداری مترو و اتوبوس‌ها را برای زیباسازی زیر و روی شهر راه‌اندازی کرده و ارزش دیگری ندارد! تا زمانی که شما می‌توانید با خودروی تک سرنشین‌تان به نمایشگاه بروید و ترافیک تولید کنید، آلودگی صوتی بسازید و به سختی جای پارک بیابید؛ چه کاری است که با اتوبوس و مترو به مصلی بروید و سه سوت به نمایشگاه کتاب برسید؟! اصلا مزه نمایشگاه رفتن به ترافیک ایجاد کردن و دیر رسیدنش است. لذا اینها را از خودتان دریغ نکنید.
ب)هیچ الزامی وجود ندارد که پس از خروج از نمایشگاه کتاب، کیسه‌های کتاب دستتان باشد. شما می‌توانید ساعت‌ها در نمایشگاه کتاب باشید اما حتی یک کتاب هم نخرید!
شما می‌توانید ساعت‌ها در نمایشگاه کتاب باشید اما نهایتش یک غرفه کتابفروشی را ببینید و باقی ساعات را در غرفه‌های غذایی سپری کنید. همین الان که این مطلب را می‌خوانید، ساندویچ‌های رنگارنگ و بستنی‌های خوشمزه در نمایشگاه کتاب چشم انتظارتان هستند. اصلا مزه نمایشگاه رفتن به ساندویچ و بستنی هایش است وگرنه سرتاسر سال هم کتابفروشی‌ها کتاب می‌فروشند و ما انتخابمان بین رستوران و کتابفروشی همواره رستوران بوده است. غیراز این است؟ پس لطفا چرخه را تغییر ندهید، عادت کتاب نخریدنتان را حفظ کنید و ابعاد غذایی نمایشگاه را کشف کنید و بس.
ج) اگر در نمایشگاه کتاب غرفه‌دار هستید پیشنهاد می‌کنیم یا تابلویی در ابعاد 50 در70 مقابل غرفه‌تان نصب کنید و با فونت درشت بنویسید «لطفا درباره آدرس غرفه‌های دیگر سؤال نکنید، مرسی اه» یا اینکه همین الان نقشه راهنمای غرفه‌های نمایشگاه را بردارید و جای غرفه‌ها را یاد بگیرید تا وقتی مردم سؤال می‌پرسند هی نگویید نمی‌دانم. اصلا مگر نه اینکه وظیفه شماست بدانید هر غرفه‌ای کجاست؟ نکند فکر کردید هر کسی باید خودش نقشه را بگیرد و غرفه مورد نظرش را پیدا کند؟ خیر اینگونه نیست. ما به نمایشگاه نمی‌آییم که غرفه‌هایمان را خودمان پیدا کنیم. پس شما چه کاره هستید؟ می‌خواستید غرفه‌دار نشوید. حالا که غرفه دارید، باید از حال غرفه‌های همسایه دور و نزدیک باخبر باشید. لذا همینه که هست!
د) خداراشکر فضای باز نمایشگاه خیلی دلباز است؛ یعنی تا دلتان بخواهد می‌توانید روی زمین آشغال بریزید. درست است که در جای جای محوطه سطل آشغال تعبیه شده اما شما یک بازدید‌کننده هستید و وظیفه‌تان فقط و فقط بازدید کردن است. چرا باید به‌خودتان زحمت بدهید پوست بستنی را تا سطل زباله همراهی کنید؟ لذا هرجا دلتان خواست و توانستید آشغال بریزید چون آشغال ریختن روی زمین از دلخوشی‌های شماست و دلتان خواسته بریزید. این دیگر مشکل برگزار‌کنندگان نمایشگاه است که زباله‌ها را چطور مدیریت کنند نه ما. لذا همینه که هست، می‌خواستید نمایشگاه برگزار نکنید!
ه) دقت کنید که حتی اگر هیچ کتابی هم نخرید اما حتما با سالن‌ها و غرفه‌ها عکس سلفی و غیرسلفی بگیرید و حتی اگر توانستید دستتان را روی کتاب‌ها بگذارید و عکس بگیرید تا بعدا بتوانید در صفحات اجتماعی‌تان پز بدهید که کتابخوانید و در کنار مهمانی، استخر، کنسرت، پارک و سینما که همواره می‌روید و استوری آفرینی می‌کنید، کتاب هم یار مهربان شماست. به هر حال از قدیم گفتن: «عقل فالوئر به چشمشه!»
