درد متقاضیان مسکن دولتی

 خبر: آمارهای وزارت راه و شهرسازی از ثبت‌نام 980هزار نفر برای نهضت ملی مسکن حکایت دارد. به‌عبارتی اگر تمام ثبت‌نام‌ها واجد شرایط دریافت مسکن دولتی باشند، تاکنون برای 24.5درصد از این واحدها متقاضی پیدا شده است.
  نقد: دوره انتظار مسکن برای دهک‌های متوسط رو به پایین به 100سال رسیده و آرزوی خانه‌دار شدن اغلب این خانوارها به رؤیایی نامحقق تبدیل شده است. در این میان، دولت و مجلس با درک مشکل مسکن، تمهیداتی برای به راه انداختن نهضت ملی مسکن اندیشیدند و با فراهم کردن مقدمات و ملزومات این کار بزرگ در قانون جهش تولید مسکن، دولت مکلف شد تا حداقل 4میلیون واحد مسکونی در مدت 4سال احداث کند و رؤیای خانه‌دار شدن خانوارهای نیازمند مسکن را برآورده سازد؛ اما مبنای احداث مشارکتی این واحدهای مسکونی با تسهیلات گران و آورده نقدی قابل‌توجه، باعث شده کار برای بخش بزرگی از نیازمندان مسکن سخت شود؛ زیرا به‌جز 3 دهک کم‌درآمد که می‌توانند امیدوار به حمایت و یارانه دولت باشند، مابقی دهک‌ها باید فراتر از توان مالی خود برای جور کردن هزینه مشارکت در نهضت ملی مسکن مایه بگذارند. این ماجرا باعث شده جامعه‌ای که در آن برای قرعه‌کشی 3هزار دستگاه خودرو ظرف 3 روز 3میلیون تقاضا ثبت می‌شود، برای 4میلیون واحد مسکونی در 20روز کمتر از یک‌میلیون تقاضا ثبت شود. نبود رانت و سود اتفاقی یا به‌عبارت محترمانه‌تر، دورنمای مبهم و نه‌چندان دلچسب بازده مالی در مشارکت نهضت ملی مسکن اصلی‌ترین عاملی است که باعث عقب‌نشینی خانه‌اولی‌ها از ثبت‌نام مسکن دولتی شده؛ اما همزمان جانمایی نه‌چندان دل‌انگیز مسکن دولتی به‌خصوص در تهران و کلانشهرها نیز عامل دیگری است که عملا متقاضیان مسکن را دلسرد می‌کند. واقعیت این است که مثلا برای یک تهرانی، خانه‌دار شدن در شهرک ایوانکی استان سمنان مزیتی  ندارد و او را برای مشارکت ترغیب نمی‌کند.