من، سامان، مایه عذاب اسکوچیچ هستم!

در روزی که برنلی پایین جدولی ظرف 36دقیقه، 3‌گل به برنتفورد زد، سامان قدوس تنها در نیم ساعت پایانی بخت حضور در میدان را پیدا کرد. هافبک ایرانی در همین مدت کوتاه هم توانایی‌هایش را به خوبی نشان داد و نبض بازی را در اختیار گرفت. نقطه اوج این درخشش اما، گل سرضرب و تماشایی قدوس بود. سامان نخستین گلش در لیگ برتر را به زیبایی هر چه تمام‌تر زد. ضربه او چیزی شبیه قیچی بود که توپ را مستقیم فرستاد گوشه دروازه برنلی. این گل برای فرار برنتفورد از شکست کافی نبود و مسابقه با همان نتیجه 3 بر یک به پایان رسید، اما قدوس را بار دیگر تبدیل به یک سوژه داغ در محافل فوتبالی ایران و انگلستان کرد. هر دو جا هم مربیان تحت فشار هستند؛ آنجا به توماس فرانک انتقاد می‌شود که چرا قدوس را اغلب به‌عنوان بازیکن جانشین مورد استفاده قرار می‌دهد، اینجا هم دراگان اسکوچیچ تحت فشار است که چرا در برنامه‌هایش جایی برای سامان باز نمی‌کند.
مورد دراگان اما از یک جهت دیگر هم خاص است؛ اینکه قدوس در پی 2 بازی نیمکت‌نشینی مقابل امارات و کره‌جنوبی واکنش منفی به این موضوع نشان داد. او که انتظار داشت بعد از سفر طولانی‌اش از انگلستان برای پیوستن به اردوی تیم ملی حداقل برای دقایقی مورد استفاده قرار بگیرد، اعتراض ضمنی خودش به سرمربی تیم ملی را با درج شکلک‌هایی در یک استوری اینستاگرام نشان داد. البته قدوس خیلی زود آن استوری را پاک کرد، اما همه فهمیدند طاقت او تمام‌شده و دلش می‌خواهد بیشتر برای تیم ملی بازی کند. به همین دلیل هم حالا هر درخشش قدوس در جزیره مایه عذاب اسکوچیچ است و فشارها را روی او بیشتر و بیشتر می‌کند. شاید سیستم انتخابی مربی کروات در تیم ملی طوری است که قدوس به راحتی در آن نمی‌گنجد، اما بعضی بازیکنان آنقدر کیفیت دارند که حتی بشود به خاطرشان سیستم را تغییر داد.
بازی نکردن سامان در تیم ملی به‌معنای واقعی کلمه فرصت‌سوزی است. به قول ظریفی، این بازیکن آنقدر باکیفیت است که اسکوچیچ اول باید او را در ترکیب اصلی قرار بدهد و بعد 10 بازیکن دیگر را اطرافش بچیند! درنهایت اما تصمیم‌گیرنده شخص دراگان اسکوچیچ است و اصول حرفه‌ای می‌گوید باید حق را در این مورد به کادرفنی داد.