مقاومت برای نجات
فاطمه عباسی
آنقدری زمان نگذشته که کسی فاجعه ساختمان پلاسکو را در تهران فراموش کرده باشد. خیلی‌ها جزئیات آن آتش‌سوزی گسترده و جان باختن کلی آدم را به روشنی به یاد می‌آورند. آتش‌نشانانی که برای نجات مردم در آتش ماندند و جانشان را فدا کردند یک تلنگر بود به شهر و شهروندان. ساختمان‌های زیادی شبیه به ساختمان پلاسکو در تهران و بسیاری از کلانشهرها وجود دارد که از کمترین میزان ایمنی برخوردارند. مجتمع‌ها یا ساختمان‌های اداری که بدون درنظر گرفتن امنیت‌های لازم ساخته شده‌اند و حالا با کوچکترین اتفاق یا خاکستر خواهند شد و یا روی سر افراد آوار می‌شوند. احمد بختیاری، مدیرعامل سازمان مردمنهاد خانه نجات ایران، معتقد است، غالبا زمانی افراد به ایمنی در ساختمان‌های اداری و خصوصی توجه می‌کنند که شرایط به حالت بحرانی رسیده باشد. جالب اینجاست با وجودی که از سوی شهرداری یا آتش‌نشانی اعلام می‌شود که یک ساختمان ناایمن است، اما مردم تلاشی برای ایجاد امنیت نمی‌کنند. به‌عنوان مثال آتش‌نشانی پس از بازدید از ساختمان‌ها و تشخیص ناایمنی، گزارشی به مراجع قانونی ارجاع و تذکر می‌دهد که یک پاساژ ناایمن و خطرناک باید ایمن شود، اما این ایمن‌سازی منوط به همکاری صاحبان ساختمان و واحدهای تجاری و افرادی است که در آن مجتمع یا ساختمان کار و زندگی می‌کنند. مدیرعامل سازمان مردمنهاد خانه نجات ایران می‌گوید که «بازوی اجرایی قوه قضاییه پلیس است و اگر قرار باشد به موضوع ناایمنی یک مرکز تجمعی ورود شود، باید از این طریق انجام شود. به‌عبارت دیگر سازمان‌های بسیاری باید پای کار بیایند تا با مالکان یک ساختمان ناایمن برخورد و به وضعیت آنجا رسیدگی شود.»
آمارها نشان می‌دهند که امسال ایران کمتر لرزیده و خوشبختانه آدم‌ها کمتر دچار خسران و ضرر زلزله شده‌اند و بهتر است تا دیر نشده سازمان‌های متولی و مردم همانند شهرداری پای کار بیایند و ایمن‌سازی را جدی بگیرند و امنیت ساختمان‌های فرسوده را که با کوچکترین جرقه می‌سوزند یا با کمترین تکانه‌ای به تلی از آوار بدل می‌شوند، فراهم کنند. خوشبختانه ساختمان‌های جدید چون باید از شهرداری پایان‌کار بگیرند و پایان‌کار آنها منوط به رعایت ایمن‌سازی‌‌های مختلف است خیلی با مشکل مواجه نیستند، اما ساختمان‌ها و مجتمع‌های قدیمی باید مورد توجه بیشتر قرار گیرند.
