خرید اتوبوسی

فاطمه عباسی

 اینکه از اتوبوس به جای حمل‌ونقل مسافر، استفاده‌های دیگری بشود را شاید نخستین‌بار در سریال کتابفروشی هدهد، ساخته مرضیه برومند در سال 85دیده باشیم و در ذهنمان مانده باشد. همانجا که کیوان کتابچی بعد از فوت پدر به‌علت نیاز خانواده خواهر، کتابفروشی پدرش را می‌فروشد و از آنجایی که علاقه زیادی به کتاب دارد، کتابفروشی‌اش را داخل یک اتوبوس بنا می‌کند. او با اتوبوس به این طرف و آن طرف شهر می‌رود و کتاب می‌فروشد. از آن زمان تاکنون نه در سریال که در زندگی واقعی از اتوبوس علاوه بر حمل‌ونقل مسافر، استفاده‌های دیگری شد که نخستین نمونه‌اش- نه شبیه آن چیزی که در سریال بوده- اما جایگاهی برای کتاب‌های کوچک در اتوبوس‌های شهری بود. به این ترتیب که مسافران می‌توانستند همزمان با سفرهای درون‌شهری، تا رسیدن به مقصد از این کتاب‌ها استفاده کنند و سرانه مطالعه را بالا ببرند. بعد از آن این وسیله حمل‌ونقل همگانی برای کارهای دیگر هم مورد استفاده قرار گرفت؛ به‌طور مثال اتوبوس سیار دندانپزشکی در مناطق محروم، اتوبوس سیار برای واکسیناسیون کرونا، اتوبوس سیار اهدای خون یا اتوبوس سیار برای رأی‌گیری هم به جمع مراکز سیار اضافه شد. در یکی، دو سال اخیر هم بعضی از افراد به‌صورت خلاقانه، اتوبوس را تبدیل به رستوران و غذاخوری سیار کردند و با توقف در خیابان‌های شلوغ، مردم را ترغیب به خوردن غذا در یک شرایط جدید می‌کردند. در چند روز اخیر هم یکی دیگر از این اتوبوس‌های سیار رونمایی شده که نخستین و بزرگ‌ترین فروشگاه سیار میوه و صیفی تازه در تهران است و با نام یه «اتوبوس پر از میوه» در شهر می‌چرخد و در برخی از خیابان‌ها توقف می‌کند تا مردم بتوانند خرید کنند. آنطور که صاحبان این اتوبوس ادعا می‌کنند، شهروندان می‌توانند میوه موردنیازشان را با بهترین کیفیت و کمترین قیمت از این فروشگاه خریداری کنند. این خدمات‌رسانی جدید یک جورهایی ادامه راه همان وانت‌بارهایی است که در کوچه و خیابان میوه می‌فروختند و الان دیگر خیلی به چشم نمی‌آیند. حرف آخر اینکه آدم‌هایی که وقت ندارند به بازار میوه بروند یا به‌خاطر کرونا از خانه دور نمی‌شوند و به جاهای شلوغ نمی‌روند، می‌توانند به‌راحتی، اتوبوسی خرید کنند.