هدایت فنی خودروها به جاده اسقاط

سمیرا مصطفی‌نژاد- رو زنامه‌نگار

عمر مفید، اصلی است که معمولا در مورد خودرو چندان به آن توجه نمی‌شود. به‌ویژه در مورد خودروهایی که در کشورهای درحال‌توسعه در تردد باشند. هزینه بالایی که شهروندان کشورهای متوسط و فقیر برای تصاحب یک خودرو پرداخت می‌کنند معمولا باعث می‌شود از آن تا جایی که جان در بدن دارد کار بکشند. بدون توجه به این موضوع که هزینه‌ای که برای تعمیر و سرپانگه‌داشتن خودرو می‌دهند و آلودگی‌ای که برای محیط‌زیست ایجاد می‌کند تا چه اندازه بیشتر از ارزش خودرویی است که بیش از 20سال از عمر آن گذشته است. نبود قوانین الزام‌آور و سیاست‌های پشتیبان برای تشویق و اجبار مالکان خودروهای فرسوده به اسقاط، بازیافت یا نوسازی خودروها از دیگر عواملی است که جمعیت خودروهای فرسوده را در جهان بالا می‌برد. در حقیقت کمتر پیش می‌آید که موضوع خودروهای فرسوده در کشورهای توسعه‌یافته به معضلی پیچیده تبدیل شود. بیشتر کشورهای ثروتمند برنامه‌هایی مدون و دقیق برای از دور خارج‌کردن خودروهای فرسوده دارند تا به این شکل علاوه‌بر حمایت از صنعت خودروسازی، بتوانند خودروهای ناکارآمد و آلاینده را از جاده‌ها و خیابان‌ها بیرون بکشند و به سلامت شهروندان و پاکی هوا کمک کنند.

تشویق به‌جای اجبار
از دور خارج‌کردن خودروهای فرسوده در اکثر کشورهای جهان امری داوطلبانه است و دولتی نیست که شهروندان خود را وادار به اسقاط خودروهای فرسوده کند. درواقع قوانین موجود در زمینه بازیافت یا اسقاط خودروها شهروندان را ملزم به این کار نمی‌کنند. آنچه اجباری است انجام معاینه فنی دقیق و پیچیده‌ای (شامل کنترل فنی و آلایندگی خودروها) است که در نهایت با تحویل برچسب‌هایی، خودروهای سالم و غیرسالم از یکدیگر جدا می‌شوند. درواقع دولت‌های مختلف با ایجاد محدودیت تردد برای خودروهای فرسوده و همزمان ایجاد طرح‌های تشویقی برای جایگزین‌کردن خودروهای جدید با خودروهای فرسوده، روند خارج‌کردن خودروهای آلاینده و کهنه از خیابان‌ها را سرعت می‌بخشند.
مدت زمان قانونی معاینه فنی در کشورهای اتحادیه اروپا هر 24‌ماه یک‌بار است اما ممکن است این زمان از کشوری به کشور دیگر متفاوت باشد. برای مثال در فنلاند که سازوکار معاینه فنی در آن از سال1917 به راه افتاده است، معاینه فنی خودرو از چهارسال پس از خرید خودروی صفر اجباری می‌شود و خودرو باید یک‌سال درمیان برگه معاینه فنی دریافت کند. پس از 10سالگی خودرو، زمان معاینه فنی سالانه می‌شود. در هلند هم نخستین معاینه فنی برای خودروهای چهارساله اجباری می‌شود، ‌پس از آن دو سال درمیان خودرو معاینه خواهد شد تا زمانی که هشت‌ساله شود و پس از هشت‌سالگی معاینه فنی خودروها سالانه خواهد شد. در آمریکا متناسب با قوانین ایالتی هر 12 تا 24‌ماه یک‌بار معاینه فنی خودروها اجباری است. نتیجه این معاینات سالانه یا دوسالانه دادن مجوز تردد یا ممنوع‌کردن تردد خودروها در مناطق مختلف شهر‌های بزرگ خواهد بود. برای مثال در مادرید خودروهایی که برچسب آلاینده دارند، اجازه ورود به مرکز شهر و مناطق در معرض آلودگی را از دست خواهند داد و حتی امکان پارک‌کردن در پارکینگ‌های عمومی مرکز شهر را هم نخواهند داشت. پاریس ورود خودروهای ساخته‌شده در سال 1997 و پیش از آن را در روزهای تعطیل از ساعت 8صبح تا 8شب به مرکز شهر ممنوع کرده است. همچنین خودروهای دیزلی ساخت2001 به قبل هم تحت هیچ شرایطی مجوز ورود به مرکز شهر را نخواهند داشت. این استراتژی، خودروهای فرسوده را از مرکز شهر دور می‌کند و در عوض جایگزین‌های سخاوتمندانه‌ای برای استفاده از حمل‌ونقل عمومی در اختیار مردم پاریس قرار می‌دهد.
برنامه‌های اسقاط خودرو در کشورهای مختلف نام‌های متفاوتی به‌خود گرفته است که نکته تقریبا مشترک در میان تعدادی از آنها اشاره به فواید محیط‌زیستی اسقاط‌کردن خودروهای کهنه است: در کانادا این برنامه «طرح ابتکاری بهره‌وری خودرو» ‌نام دارد، در رومانی به آن «لاشه» می‌گویند، در آلمان «پاداش محیط‌زیستی» نامیده شده است و در اتریش «اکو پرمیوم» با معنی مشابه نام آلمانی. از دهه1990، یعنی از حدود 31سال پیش بسیاری از کشورهای جهان اعطای تخفیف مالیاتی در ازای خرید خودروهایی که آلایندگی کمتری داشتند را آغاز کردند.

طرح‌های تشویقی اسقاط خودرو
در اتریش طرح تشویقی اسقاط خودروهای فرسوده از آوریل2009 آغاز شد. در این طرح در ازای خرید خودرویی با سطح آلایندگی یورو4 به‌جای خودرویی قدیمی که بیش از 13سال از عمر آن گذشته باشد، 1500یورو کمک هزینه به افراد پرداخت می‌شد.
درکانادا این طرح تشویقی از سال2011 آغاز شد و به مردم امکان می‌داد خودرو‌ی تولیدشده در سال1995 و قبل از آن، ‌یعنی خودروهای 16ساله و بالاتر را با تعداد زیادی از جوایز مانند کارت بلیت حمل‌ونقل 300دلاری تعویض کنند.
چین کشوری است که با حجم زیادی خودرو و آلودگی‌های شدید ناشی از تردد خودروها درگیر است. براساس قانون چین هر خودرویی که از اگزوز آن دود قابل مشاهده خارج شود، مشمول جریمه نقدی خواهد بود. این کشور هم از سال2009 طرح تشویقی اسقاط خودروهای فرسوده خود را آغاز کرد که براساس آن افراد می‌توانستند خودروهای قدیمی و آلاینده خود را تحویل بدهند و با دریافت 450 تا 900دلار تخفیف، خودرویی جدید دریافت کنند. هدف این طرح خارج‌کردن بیش از 2میلیون و 700هزار خودروی آلاینده از خیابان‌ها بود. این طرح ابتدا با شکست مواجه شد اما با افزایش مبلغ تخفیف به 732تا 2632دلار، وضعیت تغییر کرد.
فرانسه هم طرح تشویقی اسقاط خودروهای فرسوده خود را از سال2009 آغاز کرد. در این طرح خودروهای بالای 10سال با خودروهای جدیدی که از استانداردهای آلایندگی مشخصی برخوردار بودند در ازای مبالغی تشویقی تعویض می‌شدند. این مبالغ از هزار یورو در ازای خودرویی که میزان آلایندگی آن کمتر از 160گرم بر کیلومتر بود آغاز می‌شد، ‌برای خودروهایی با آلایندگی کمتر از 60گرم بر کیلومتر به بیش از 5هزار یورو می‌رسید و درصورتی که خودروی فرسوده اسقاط می‌شد، فرد جایزه ویژه نقدی دیگری هم دریافت می‌کرد. این طرح تا سال2017 ادامه داشت و پس از آن طرحی جدید که صلاحیت خودروها برای دریافت پاداش را افزایش داده بود جایگزین شد.
نروژ طرح اسقاط خودروی خود را در سال1978 به‌اجرا گذاشت که براساس آن زمانی که خودرویی جدید خریداری شده یا به نام زده می‌شود، مالیاتی ثابت به مبلغ 190یورو به اداره گمرک نروژ پرداخت می‌شود که درصورت اسقاط‌کردن خودروی قدیمی، ‌این مبلغ به فرد بازگردانده خواهد شد.