یادداشت
تشکل‌های کارگری درگیر مسائل روزمره شده‌اند
هادی ابوی/ دبیرکل کانون انجمن‌های صنفی کارگران
جمعیت کارگری کشور مطالبات زیادی دارد که در طول سال‌های متمادی این مطالبات مورد کم‌توجهی یا غفلت واقع شده و نهایتا امروز کارگران در تلاش هستند که صدای اعتراض خود را به گوش مسئولان برسانند. اما چرا بخش عمده‌ای از این اعتراضات نه از طریق تشکل‌ها بلکه به‌صورت اعتراضات مستقل کارگری شکل گرفته است؟ در این خصوص باید توضیح داد؛ باتوجه به اینکه در قانون حق اعتراض و اعتصاب برای کارگران دیده نشده و به تبع آن تشکل‌های کارگری موجود در کشور (شورای اسلامی کار، انجمن‌های صنفی کارگری و نمایندگان کارگران) نیز براساس قوانین موجود در کشور و اساسنامه خود، نمی‌توانند این حق اعتراض یا اعتصاب را به کارگران بدهند. بنابراین کارگر می‌داند که درصورت عضویت در این تشکل‌ها باید در چارچوب آنها عمل کرده و عملا حق اعتراض و اعتصاب را نخواهد داشت. این یکی از دلایلی است که هم‌اکنون بخشی از جمعیت کارگران ترجیح می‌دهند در این تشکل‌ها حضور نیافته و مستقلا عمل کنند تا شاید بتوانند خواسته‌ها و مطالبات خود را مستقیما دنبال کنند. گرچه این موضوع را نباید معطوف به تشکل‌ها دانست بلکه این نارسایی ریشه در قوانین موجود در کشور دارد.
براساس این امر، مسئله استقلال و وابسته نبودن تشکل‌های کارگری به دولت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، درحالی‌که متأسفانه 3 تشکل کارگری موجود در کشور عمدتا نمی‌توانند مستقل عمل کنند و باوجود اینکه خود را مستقل می‌دانند اما در عمل محدودیت‌هایی دارند. ریشه این موضوع در آنجاست که تشکل در وزارتخانه‌ای ثبت می‌شود که خود آن دستگاه طرف بخش عمده‌ای از مطالبات جامعه کارگری از موضوع دستمزد گرفته تا بیمه‌های درمانی است.
از سوی دیگر حجم مطالبات جامعه کارگری به اندازه‌ای است که باوجود برخی تلاش‌های صورت گرفته در تشکل‌های موجود، توفیق چندانی در پیگیری این مطالبات حاصل نشده است. امروزه تشکل‌های کارگری به نوعی درگیر مسائل روزمره شده و از مسائل کلان‌تر مانند مطالبه و تلاش برای اصلاح بخش‌هایی از قوانین کار بازمانده‌اند. در طول سال‌های متمادی به واسطه اینکه بخش عمده‌ای از جامعه کارگری ایران نتوانست نسبت به عملکرد تشکل‌ها در پیگیری مطالبات خود، دستاورد ویژه‌ای ببیند، نتوانسته این نهادها را به‌عنوان نماینده واقعی خود قرار دهد. امیدوارم با اصلاح قانون و کاهش محدودیت‌های قانونی برای ایجاد تشکل‌های کارگری مختلف، شاهد شکل‌گیری تشکل‌های بیشتر و پیگیری مطالبات و خواسته‌های جامعه کارگری توسط این تشکل‌ها باشیم.
