فک و فامیل بازیکنان

فوتبال ایران را احتمالا باید به 2 بخش قبل و بعد از پیدایش شبکه‌های اجتماعی تقسیم کرد. چیزی که الان داریم می‌بینیم، زمین تا آسمان با شرایط سال‌های قبل تفاوت دارد. چه در بردها و باخت‌ها، چه در کامیابی ها و ناکامی‌ها و چه مثل حالا در فصل نقل‌وانتقالات به وضوح می‌توان این تفاوت را دید و لمس کرد. اصلا فرهنگ حاکم بر فوتبال کشور عوض شده و برایند این تحولات هم بیشتر به سود بازیکنان بوده است. حتما دیده‌اید که در این سال‌ها بنجل‌ترین بازیکنان با تبلیغات و بزرگ‌نمایی در فضای مجازی سال‌ها پول درشت گرفته‌اند و قراردادهای عجیب و غریب بسته‌اند. برای فلان بازیکن که در کل عمرش هیچ کار مفیدی نکرده، 100 تا فن‌پیج زده می‌شود و با هزاران لایک و کامنت (اعم از فیک و واقعی) طرف طوری بولد می‌شود که انگار کریس رونالدو است. چه قراردادهای گزافی که در چنین فضایی بسته نشد. چه بازیکنان به درد نخوری که از دولتی سر اینستاگرام و امثال آن، هی قراردادهای‌شان را با ارقام و آپشن‌های بیشتر و بهتر تمدید کردند. خلاصه آشفته‌بازار عجیبی است.
این داستان اما یک جنبه تحقیرآمیز دیگر هم دارد. اینکه حالا حتی اقوام و فک و فامیل بازیکنان هم در اینستاگرام تبدیل به منبع خبری شده‌اند و یک عده در حال دنبال کردن آنها هستند! مشخص نیست فالوئرهای داداش فلان بازیکن درجه 3، چه تصویری از هستی و زندگی خودشان دارند که وقت‌شان را به این شکل هدر می‌دهند. این وضعیت در فصل نقل‌وانتقالات وخیم‌تر هم می‌شود؛ جایی که خویشاوندان بازیکن، به‌اصطلاح به منبع دست اول خبری در مورد تصمیمات حضرت والا تبدیل می‌شوند و کلی دنبال‌کننده به‌دست می‌آورند. باور کنید فوتبال باشگاهی در ایران به چنان فلاکتی دچار شده که حتی در مورد یک قلب آبی یا قرمز روی استوری اینستاگرام فلان بازیکن معمولی، ساعت‌ها بحث و تفسیر صورت می‌گیرد! این اتفاق نه در مورد سوپراستارها، بلکه در رابطه با بازیکنانی رخ می‌دهد که بعضا حتی یک بازی ملی هم ندارند و یک‌بار هم از 100 فرسخی کمپ تیم‌های ملی در هیچ رده سنی عبور نکرده‌اند. مبارک همه‌مان باشد این بلبشوی زشت!