گرینویچ/ تنهایی میان یک‌میلیارد و 411میلیون نفر

مهدیا گل‌محمدی

نماد‌ها و سمبل‌های «تنهایی» در هر گوشه و کناری دیده می‌شوند. چوب مخصوص خاراندن پشت، تلویزیونی که به خاطر صدای پس‌زمینه‌اش مدام روشن است و حتی مسواکی که بی‌هیچ همنشینی روز‌ها و ماه‌ها کنج لیوانی پلاستیکی لم داده و شب به شب حرف‌ها و راز‌های مگو را می‌شوید و می‌ساید و می‌برد. اگر رابینسون ‌کروزوئه را هم به‌عنوان یکی از نماد‌های تنهایی درنظر بگیریم حالا اما در چین آدم‌هایی را می‌توان یافت که میان یک‌میلیاردو411میلیون نفر احساس تنهایی می‌کنند. تا جایی که برای پرکردن این حجم از تنهایی خود به اپلیکیشنی روی آورده‌اند که همدم‌شان شود. البته نه همدمی واقعی که همدمی مجازی بی‌هیچ حس و عاطفه‌ای. وقتی «چت‌بات»(chatbot) طراحی و برای نصب عرضه شد کسی فکرش را هم نمی‌کرد که میلیون میلیون تنهای چینی تمام وقت خود را از ساعت 11تا یک بعد از نیمه‌شب با این دوست مجازی سر کند. جدای از نقد پرکردن تنهایی با چنین پدیده‌هایی راز جذب شدن  انسان‌ها به این نسخه از هوش مصنوعی در چیست؟ پاسخ را در بخشی از گفته‌های لی‌دی، مدیرعامل شرکت XiaoIce می‌توان یافت. چت‌بات براساس پشتیبانی عاطفی برنامه‌ریزی شده و در مقاطع درستی از زمان، سکوت می‌کند و به حرف‌های دوست واقعی‌اش(کاربر) گوش می‌دهد.