تولید بدون توقف

یاور یگانه- روزنامه‌نگار

درحالی‌که کرونا دارد رکوردهای جدیدی را ثبت می‌کند، پروژ‌ه‌های فیلمبرداری بی‌اعتنا به سرنوشتی که در انتظار عوامل‌شان است به‌کار خود ادامه می‌دهند. سازمان سینمایی از زمان ورود کرونا به ایران نشان داد که توانایی نظارت بر پروژه‌های سینمایی را ندارد و این ناتوانی را باید به فهرست ضعف‌های این سازمان عریض و طویل و‌ کم بازده اضافه کرد. سازمان سینمایی عملا نمی‌تواند جلوی کارگروه‌های فیلمبرداری را در شرایط پرخطر کنونی بگیرد و چشمگیرترین اقدام این سازمان به صدور اطلاعیه تسلیت برای درگذشتگان کرونایی سینما ختم می‌شود. میزان انفعال و بی‌برنامگی این سازمان در طول 2سال گذشته بهترین توجیه برای بازنگری در ساختار آن است تا به وقت بروز مشکلاتی مثل کرونا یا مداخله نهادهای دیگر در امور سینما این سازمان حرفی برای گفتن داشته باشد. احتمالا اصلی‌ترین دغدغه سازمان سینمایی و مؤسسات زیرمجموعه آن در طول دوره کرونا برگزاری جشنواره‌هایی بود که بودجه مصوب داشتند و تنها دستاورد کارنامه مدیران این سازمان محسوب می‌شود. سال گذشته، درحالی‌که بسیاری از جشنواره‌های معتبر بین‌المللی به احترام سلامتی و جان انسان‌ها برگزار نشدند، مدیران سازمان سینمایی که کارنامه خود را خالی می‌دیدند، تصمیم گرفتند تا آخرین روزی که بر مسند امور هستند، از برگزاری هیچ جشنواره‌ای کوتاه نیایند و با این حربه، معضل مهم تعطیلی سینما در ایران را کم‌رنگ جلوه دهند. مدیران این سازمان در روزهای آخر کار خود همچنان به برگزاری جشنواره‌هایی که عناوین بزرگی را یدک می‌کشند، اما نمی‌توانند بر وضعیت سینمای ایران اثر مثبتی بگذارند، دلخوش‌ هستند.

بی‌اعتنایی سازمان سینمایی به جان عوامل سینما
۲۱ فروردین‌ماه بود که روابط‌عمومی سازمان سینمایی اعلام کرد، با توجه به ممنوعیت تجمع، تهیه‌کنندگان پروژه‌های سینمایی و نمایش خانگی در شهرهایی که از سوی ستاد ملی کرونا قرمز اعلام می‌شوند، ملزم به توقف فیلمبرداری و رعایت کامل شرایط تولید در وضعیت قرمز کرونایی هستند. این اطلاعیه در 18تیرماه نیز دوباره تکرار شد، اما در همه این مدت هیچ‌کس این اطلاعیه‌های سازمان سینمایی را جدی نگرفت؛ چون سازمان سینمایی نه توانایی برخورد با گروه‌های فیلمبرداری را دارد و نه در تمام مدت ورود کرونا به ایران یک مورد برخورد این سازمان با گروه‌های متخلف گزارش شده است. پس، همه‌چیز در حد رفع تکلیف است و این سازمان دغدغه و اراده متوقف کردن فیلمبرداری در شرایط قرمز کرونایی را ندارد. البته بی‌اعتنایی سازمان سینمایی به فعالیت گروه‌های فیلمبرداری متأثر از مردد بودن سیاست‌های کلی کنترل بیماری در کشور است. در جدیدترین نمونه از بی‌اثر بودن اطلاعیه‌های سازمان سینمایی می‌توان به آغاز فیلمبرداری «علف‌زار» به تهیه‌کنندگی بهرام رادان با بازی پژمان جمشیدی اشاره کرد. فیلم سینمایی «علف‌زار» به کارگردانی کاظم دانشی و تهیه‌کنندگی بهرام رادان از آبان‌ماه سال گذشته در انتظار دریافت پروانه ساخت بود که پس از گذشت 7‌ماه در اردیبهشت‌ماه امسال موفق به دریافت آن شد و حالا فیلمبرداری آن در شرایط قرمز کرونایی آغاز شده است. بی‌شک دست‌اندرکاران پروژه «علف‌زار» کاملا خیالشان راحت است که از سوی سازمان سینمایی بابت آغاز فیلمبرداری در این وضعیت «مرگ مرگی» اصلا و ابدا مؤاخذه نمی‌شوند.

سازمان سینمایی یا سازمان جشنواره‌ها؟
خبرهای مربوط به آغاز یا ادامه فیلمبرداری پروژه‌های مختلف در تمام 2سال گذشته، بدون واهمه از برخورد سازمان سینمایی، در رسانه‌ها منتشر شده و آب هم از آب تکان نخورده است. در نمونه‌ای دیگر، دیروز خبر رسید که پیش‌تولید فیلم سینمایی «پریسان» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی کامبیز بابایی به‌تازگی آغاز شده و گروه تولید این فیلم هم‌اکنون مشغول انتخاب بازیگران و عوامل پشت دوربین هستند. فیلمبرداری این فیلم در تهران انجام می‌شود و تاکنون تمامی لوکیشن‌های فیلم انتخاب شده است. چطور سازمان سینمایی به این اخبار بی‌اعتناست؟  چطور مدیران این سازمان در روزهای پایانی فعالیت‌شان می‌توانند با شور و نشاط برای برپایی جشنواره‌های فیلم کوتاه تهران، سینماحقیقت و جشنواره فیلم کودک تکاپو کنند، اما برای حفظ سلامت سینماگران و عوامل پشت دوربین پروژه‌های مختلف انگیزه ندارند؟ این بی‌انگیزگی نیست؛ بی‌تفاوتی است.  بی‌اعتنایی به ارزشمندی جان انسان‌هاست. سازمان سینمایی عملا به سازمان برگزاری جشنواره‌های سینمایی بدل شده و به‌عنوان متولی اسمی سینمای کشور، طرح و برنامه رسمی برای خروج از بن‌بست کنونی ندارد.