هواداران علیه مالکان
مالکان بومی و خارجی باشگاه‌های بزرگ جان هواداران خود را به لب‌شان رسانده‌اند
در شهر بارسلون مردم غمگین‌اند اما بازیکنان و رئیس باشگاه و سرمربی به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند انگار اتفاقی نیفتاده و نه مسی و خانی آمده، نه خانی رفته. پیروزی 3 بر صفر مقابل یوونتوس و کریستیانو رونالدو در جام خوان گامپر، چهره خوشحالی از بازیکنان در رسانه‌ها و صفحه تلویزیون به نمایش گذاشت. انگار نه انگار همین یک روز پیش از این مسابقه مسی با گریه در کنفرانس مطبوعاتی از همه خداحافظی کرده و عده‌ای بیرون ورزشگاه روی دیوار شعار نوشته‌اند «مسی خائن»! لاپورتا که همان شب اعلام رسمی جدایی مسی در کنسرت شرکت کرد و ظهر فردایش با فلورنتینو پرس و آنیلی، همتاهایش در رئال و یوونتوس ناهار خورد تا بر سر پروژه سوپرلیگ گفت‌وگو کنند. رونالد کومان هم از فصل قبل که به بارسلونا آمده بود، می‌دانست باید تیمش را بدون مسی بچیند. او با این‌حال این شانس را داشت تا یک فصل از این ستاره بهره ببرد. بازیکنان هم در شادی‌های بعد از گل مقابل یوونتوس سنگ‌تمام گذاشتند و پایکوبی کردند. با این‌حال، هنوز همه امیدها قطع نشده. مسی در کنفرانس رسانه‌ای‌‌اش گفته بود تأیید نمی‌کند که رفتنش به پاریس قطعی شده و پاری‌سن‌ژرمن یکی از گزینه‌هاست. حالا تعدادی از بارساییها طوماری جمع‌آوری کرده‌اند تا براساس آن با انتخاب وکلای هوادار از باشگاه فرانسوی به اتحادیه اروپا شکایت ببرند. آنها مدعی‌اند که پی‌اس‌جی قوانین بازی جوانمردانه اقتصادی یا فیرپلی مالی را رعایت نکرده است. لاپورتا گفته بود 110درصد درآمد باشگاه صرف پرداخت حقوق‌ها می‌شود که این نرخ بدون مسی به 95درصد کاهش می‌یابد اما وکلا ادعا می‌کنند که بارسا در فصل 2020-2019 تنها 54درصد درآمد خود را برای پرداخت دستمزدها هزینه کرده، درحالی‌که پاری‌سن‌ژرمن در همین دوره 99درصد درآمدش را به این موضوع اختصاص داده است. بارساییها نمی‌خواهند شکایت‌‌شان را به یوفا ببرند چون می‌دانند چفرین، رئیس یوفا با پاریس و منچسترسیتی رابطه‌ای عالی و شاید پنهانی دارد. همین سال گذشته بود که من‌سیتی به‌خاطر تخلف بر سر عقد قرارداد با بازیکن زیر سن قانونی غیرعضو اتحادیه اروپایی 2سال از لیگ قهرمانان محروم شد اما این محرومیت در نهایت وتو شد. مرجع شکایت آبی‌واناری‌ها کمیسیون اروپا (شاخه اجرایی اتحادیه اروپا) است. آنها شکایت‌نامه‌ای را برای ارائه به کمیسیون اروپا با درخواست تعلیق موقت از دادگاه‌های مدنی و اجرایی در فرانسه برای ممانعت از عقد قرارداد میان باشگاه پاری‌سن‌ژرمن و لیونل مسی آماده کرده‌اند. پاریس می‌خواهد امباپه حتی با آمدن مسی بماند، باشگاه پاریسی اکنون در حال مطالعه فرمول‌هایی برای تراز حساب مالی خود با مقامات فرانسوی است. با همه اینها هنوز هواداران علیه لاپورتا موضعی نگرفته‌اند چون از دوره قبلی ریاست او بر باشگاه خاطرات خوبی دارند. در سایر باشگاه‌ها اما هواداران عاصی از تصمیمات دیکتاتور‌مآبانه مالکان دست به اقدام عملی زده‌اند.
میلان
هواداران میلان در سال‌های اخیر پوست‌شان کلفت شده. مالکان پل سینگر، رئیس شرکت سرمایه‌گذاری مدیریت الیوت که جزو 400ثروتمند آمریکاست، باشگاهی فقیر را در ایتالیا اداره میکند به نام آث‌میلان. او به یک کارآفرین چینی به نام یونگ‌هونگ وامی داده بود که چون نامبرده نتوانست وام را بازپرداخت کند، باشگاه را به سینگر پیشکش کرد. سینگر بیش از 3میلیارد دلار ثروت دارد اما نقل‌وانتقالات در باشگاه او به این منوال است که بازیکنان یا به‌صورت رایگان و با تخفیف در حقوق جذب می‌شوند یا از باشگاهی دیگر قرض گرفته‌می‌شوند. میلانی‌ها که زمانی بهترین بازیکنان جهان را جذب می‌کردند حالا چشم‌شان به‌دست این‌وآن است تا همسایه‌ها یاری کنند و میلانی‌ها تیمداری. دغدغه هواداران هم شده اینکه لیست بازیکنان را بگذارند جلوی‌شان و غیر از زلاتان و دو سه نفر دیگر، شروع کنند به حفظ‌کردن نام‌های غریبه. آنها فعلا اعتراضی هم اگر داشته باشند، در توییتر منتشر می‌کنند و اعتراضات به اقدام عملی تبدیل نمی‌شود.
اینترمیلان
مالکان چینی اینتر هم صدای هواداران را درآورده‌اند. در جریان برد 2 بر صفر این تیم در دیداری دوستانه برابر پارما حدود 500هوادار با در دست داشتن اسکناس‌های 10یورویی شعار می‌دهند «(ژانگ) باید باشگاه را بفروشی، ما پولت را می‌دهیم». اگر هر کدام از آنها یک 10یورویی بدهند، می‌شود 5هزار یورو که خیلی وسوسه‌کننده است! اعتراض آنها چند دلیل دارد؛ اول اینکه اجازه دادند کونته جدا شود. سرمربی ایتالیایی موفق شده بود نوار قهرمانی‌های یوونتوس در 9سال پیاپی را پاره کند. با آمدن سیمونه اینتزاگی به‌جای او از لاتزیو اوضاع بدتر شد. اشرف حکیمی با مبلغی بالا به پاریس فروخته شد و لوکاکو هم با قراردادی هنگفت به چلسی برگشت. حالا شنیده می‌شود لائوتارو مارتینس هم با تاتنهام برای انتقال به این تیم لندنی به توافق رسیده. با این اوضاع نمی‌شود از عنوان قهرمانی لیگ دفاع کرد و در لیگ قهرمانان اروپا حرفی برای گفتن داشت.
رئال مادرید
در مادرید انگار هنوز ژنرال فرانکو حکمفرمایی میکند. کسی جرأت ندارد به فلورنتینو پرس اعتراض کند. رئیس رئال بیش از 2سال است بازیکنی نخریده و تنها آلابا را رایگان جذب کرده و اجازه داده ستارگانی مثل کریستیانو رونالدو، واران و سرخیو راموس بروند. فایل‌های صوتی لو‌رفته پرس علیه اسطوره‌های باشگاه هم نتوانست موقعیت او را به خطر بیندازد و هواداران را علیه او بشوراند. حالا تنها خریدی که ممکن است انجام شود و احتمال آن بسیار ضعیف است، آمدن امباپه است. در هیچ پست دیگری قرار نیست ترکیب تقویت شود. همه هم‌وغم پرس شده پروژه سوپرلیگ حتی اگر این حواس‌پرتی به از دست رفتن همه جام‌ها و حتی سهمیه اروپایی در این فصل ختم شود. فعلا از شورش علیه رئیس خبری نیست.
من‌یونایتد
هواداران مدتی علیه گلیزرهای آمریکایی اعتراض کردند اما با نتایج تقریبا خوبی که سولسشر در فصل گذشته به دست آورد، کمی سروصداها خوابید. خرید سانچو و واران و ماندن پوگبا بخش دیگری از نارضایتی‌ها را مهار کرد. هنوز خریدها به پایان نرسیده. آمریکایی‌ها می‌دانند هواداران انتظار بازگشت فوری به دوران فرگوسن و جام‌ها را ندارند اما خواهان بسته‌شدن تیمی رقابتی هستند. این تیم هم‌اکنون در دست سولسشر است تا رقابت کند. پس فعلا اعتراضی وجود ندارد.
آرسنال
با انتشار خبر راه‌اندازی سوپرلیگ و عوام‌فریبی و جوی که یوفا و رسانه‌های زیر نفوذشان به راه انداختند، هواداران آرسنال علیه کرونکه و مالکان آمریکایی شورش کردند. آنها هم مثل هواداران چلسی به شورش خیابانی مقابل ورزشگاه اختصاصی تیم دست زدند اما تفاوت‌شان با هواداران چلسی این بود که چلسی تازه لیگ قهرمانان اروپا را برده بود اما آرسنال فصل را بدون کسب سهمیه در جام‌های سه‌گانه اروپایی به پایان برد. آرسنالی‌ها که در اواخر دوران باشکوه آرسن ونگر با او بی‌مهری کردند، انتظار قهرمانی و حتی سهمیه لیگ قهرمانان را ندارند. حتی اگر آرتتا آن همه شکست هم بیاورد، خیال‌شان نیست اما هر‌چند وقت یک‌بار به بهانه‌ای به کرونکه و مالکان باشگاه حمله می‌کنند که چرا بازیکن نخریده‌اید. اگر پیش بیاید، جلوی مجلس هم تجمع می‌کنند و علیه وزیر چلسی‌ای شعار می‌دهند!
