در المپیک بدشانسی آوردیم

محسن محمود  صفری- خبرنگار

بوکس با 2 نماینده در بازی‌های المپیک حاضر شد و با یک برد و 2باخت به کارش پایان داد. بوکسورهای ایران در المپیک خوش‌شانس نبودند. هم قرعه خوبی نصیبشان نشد و هم مصدومیت بدموقع اجازه نداد آنها به نتایجی که پیش‌بینی کرده بودند، برسند. علیرضا استکی، سرمربی تیم ملی بوکس توانایی بوکسورهای ایران را باور دارد و به همشهری می‌گوید اگر برای بوکس هزینه شود، گرفتن مدال در المپیک دور از دسترس نیست.

  از نتایج و عملکرد شاگردانتان در المپیک راضی هستید؟
اینکه در پنج‌شش‌ماه 2 بوکسور را برای المپیک آماده کنی، مشکل نبود ولی وقتی المپیک به تعویق افتاد، کار سخت شد. در آستانه المپیک باید همزمان 2 کار انجام می‌دادیم؛ هم نفرات را برای حضور در مسابقات کسب سهمیه آماده می‌کردیم، مسابقاتی که آخر سر برگزار نشد و هم اینکه باید حواسمان به 2بوکسور المپیکی بود. با ایده‌آل‌هایی که در ذهن خودم است، فاصله داریم ولی داریم کار می‌کنیم. اگر بعد از مسابقات اردن، مسابقات فرانسه هم برگزار می‌شد قطعا خیلی بهتر می‌توانستیم در المپیک خودمان را نشان دهیم. در مجموع آن کاری را که باید در المپیک انجام می‌دادیم، دادیم. در کل راضی‌ام اما بدشانس هم بودیم.

  منظورتان از بدشانسی قرعه است یا مصدومیت شه‌بخش؟
از اول می‌دانستیم باید با بوکسورهای درجه یک دنیا رقابت کنیم و بارها هم گفته بودم بچه‌‌های ما چیزی کم ندارند، ولی اگر در دور‌های بعدی با این بوکسورها مسابقه می‌دادند، خیلی بهتر بود. شه‌بخش در همان مبارزه اول و در راند سوم ابرویش پاره شد. شاهین موسوی هم به میزبان خورد و حقمان را هم خوردند. البته اگر موسوی بوکسور ژاپنی را شکست‌ می‌داد، در مسابقه دوم کار خیلی سختی داشت. حریف بعدی او اوکراینی بود. من خیلی دوست داشتم موسوی با او مبارزه کند که نشد. در کل بوکسورهای ما در المپیک دست‌وپابسته نبودند. پیشرفت بچه‌ها نشان می‌دهد داریم مسیر را درست می‌رویم. ان‌شاءالله آینده خوبی در انتظار بوکس ایران است.

  می‌شود‌ به مدال المپیک در رشته بوکس امیدوار بود؟
برای گرفتن مدال المپیک باید هزینه کرد. ما برای مدال آسیا هزینه کردیم و این مدال را گرفتیم. همه کشورها از سال‌ها قبل برای مدال المپیک سرمایه‌گذاری می‌کنند. همیشه گفته‌ام ما قهرمان تمرین هستیم ولی برای بزرگی در مسابقاتی مثل المپیک به اردوهای مشترک با خارجی‌ها و شرکت در مسابقات برون‌مرزی متعدد نیاز داریم. بوکسورها برای اینکه در المپیک به مدال برسند، نیاز دارند حداقل در بیست‌سی ‌مسابقه داخل رینگ بروند. بوکسورهای ما باید دیده بشوند و تنها راه حضور در مسابقات برون‌مرزی است. در بحث دیپلماسی هم باید تلاش کنیم تا صاحب کرسی جهانی شویم، این مسئله خیلی حائز اهمیت است و باید جدی مورد توجه قرار بگیرد. همانطور که بحث فنی را پیش می‌بریم، باید در دیپلماسی ورزش هم حرکت رو به جلو داشته باشیم. این‌دو در کنار هم می‌تواند تحول عظیمی در بوکس ایجاد کند.

  از لحاظ فنی و بدنی بوکسورها را در سطح مدال المپیک می‌دانید؟
بچه‌های ما از لحاظ بوکس، فنی و بدنی چیزی کم ندارند. اگر رسیدگی به این رشته بیشتر شود، می‌توانیم مدال بگیریم. ما فقط باید حمایت شویم. در یک مسابقه 2‌سهمیه المپیک کسب کردیم، تعداد این سهمیه‌ها باید بیشتر هم می‌شد ولی مسائل داوری اجازه نداد. به‌خاطر محدودیت‌های کرونا مسابقه فرانسه لغو شد و اگر این مسابقات برگزار می‌شد، می‌توانستیم تعداد سهمیه‌های ایران را افزایش دهیم. ما برنامه داشته‌ایم و داریم ولی بدشانس هم بودیم.

  برنامه‌ای که شما به فدراسیون داده‌اید، چند‌ساله است؟ تا المپیک پاریس2024 با فدراسیون همکاری می‌کنید؟‌
قرارداد من بعد از المپیک توکیو تمام می‌شد و با درخواست فدراسیون و توافقی که انجام شد این قرارداد تا پایان بازی‌های آسیایی تمدید شد. بعد از آن ان‌شاءالله تیم نتیجه می‌‌گیرد و ما هم دنبال زندگی خودمان می‌رویم ولی راه افتخار‌آفرینی بوکس همچنان ادامه دارد.