آخرین طلا، روی برانکارد!

کاروان المپیک ایران در آخرین روز رقابت‌ها و در آخرین رشته‌ای که شرکت داشت یک مدال طلای دیگر به اندوخته‌اش اضافه کرد. اما مدال طلای سجاد‌ گنج‌زاده تنها مدال المپیکی بود که در لحظه کسب آن شادی نکردیم. درست در لحظاتی که داوران حکم به پیروزی سجاد و قهرمانی او دادند ما نگران سلامتی این ورزشکار بودیم و طلا برایمان ارزش چندانی نداشت. ما منتظر خبری از توکیو بودیم که سلامتی سجاد را تأیید کند و بالاخره ژاپنی‌ها این خبر را به ما دادند.
عصر دیروز در فینال مسابقات کاراته وزن 75+کیلوگرم اتفاق غیرمنتظره‌ای رخ داد. سجاد گنج‌زاده که به نخستین فینال المپیکی کاراته رسیده بود، با حمدی از عربستان برای مدال طلا مبارزه می‌کرد. حمدی در مرحله گروهی با سجاد مساوی کرده بود و پشت سر سجاد به‌عنوان نفر دوم به فینال رفته بود. می‌دانستیم که حمدی به گربه‌سیاه سجاد معروف است. سجاد در ضربدری حریف کانادایی‌اش را برده بود و حمدی حریف ژاپنی را شکست داده بود. حضور در فینال یک مدال دیگر را برای ایران و عربستان قطعی کرده بود اما جنگ سر طلا بود.
حمدی در ابتدا 4 بر یک جلو افتاد. او تلاش می‌کرد امتیاز از دست ندهد و سجاد خودش را به آب و آتش زده بود تا جبران کند. درحالی‌که 2دقیقه و 10ثانیه به پایان مبارزه مانده بود، ضربه سنگین پای حمدی به سر سجاد خورد و او جلوی چشمان همه ما به زمین سقوط کرد. سجاد 10ثانیه فرصت داشت تا بلند شود وگرنه بازنده مبارزه می‌شد. خداخدا می‌کردیم، تا این ثانیه‌ها دیر به پایان برسند اما 10ثانیه که تمام شد، نگرانی بیشتر شد. دست به دامان خدا شدیم، طلا و نقره از یادمان رفت، برایمان فقط سجاد مهم بود: «خدا کند به هوش بیاید.» برانکارد سجاد را از روی تاتامی برد، اما شور داوران به نفع او شد. ضربه حمدی سنگین‌تر از قوانین مسابقه بود، او اخراج شد و طلا را به سجاد دادند. اگر کاراته‌کای عربستانی پیروز می‌شد نخستین مدال طلای عربستان را در المپیک کسب می‌کرد اما این اتفاق برای او رخ نداد و طلا نصیب ایران شد. ولی در آن لحظات طلا چه ارزشی داشت. در توکیو خبرنگاران و همراهان کاروان، پشت در انتظار می‌کشیدند تا خبر خوبی از سجاد بشنوند و ما در تهران گوشمان به توکیو بود. تا اینکه خبر خوب از توکیو رسید: «سجاد به هوش آمد.» دقایقی بعد شهرام هروی، سرمربی تیم جلوی دوربین خبرنگاران حاضر شد و با اطمینان گفت: «حالش خوب است، نگرانش نباشید.» بهترین صحنه دیروز که صحنه پایانی المپیک توکیو برای ایران محسوب می‌شد، لحظه‌ای بود که سجاد را روی سکو دیدیم، با مدال طلا بر گردنش.

سهم مربی از طلا
سجاد گنج‌زاده در مرحله گروهی وسیچ از کرواسی را 3 بر یک برد و در مبارزه دوم مقابل حمدی از عربستان صفر-صفر مساوی کرد. سپس برایان ایر از آمریکا را 6 بر صفر شکست داد و گایسینسکی از کانادا را هم 2 بر یک برد و به‌عنوان صدرنشین به مرحله‌ نیمه‌نهایی رفت. سجاد در این مرحله اوگور آکتاش از ترکیه را 2-2 شکست داد و فینالیست شد. این در حالی بود که سجاد با دست مصدوم مبارزه می‌کرد و با وجود همین مصدومیت تا فینال رقابت‌ها پیش رفت. شهرام هروی، مربی تیم‌ملی به ‌اندازه 3امتیاز در پیروزی‌های سجاد سهم داشت. کارت او در مبارزه با کاراته‌کای کانادایی 2امتیاز به سجاد داد. در مبارزه با حریف ترکیه‌ای هم داوران با تأیید اعتراض هروی، یک امتیاز به سجاد دادند. اما در مبارزات حمیده عباسعلی و سارا بهمنیار خیلی‌ها افسوس جای خالی هروی را کنار تاتامی را خوردند.

گنج‌زاده: از حریف عربستانی عذرخواهی کردم
سجاد گنج‌زاده از مدل مدال‌گرفتنش ناراحت است: «پیش پزشکان بودم که مربی‌ام گفت اول شدی. ناراحتم که به این شکل مدال گرفتم. هر ورزشکاری دوست دارد مسابقه‌اش با پیروزی تمام شود. از لحظه برخورد ضربه چیزی را به یاد ندارم و فقط سردردش با من مانده است.» ضربه‌ای که کاراته‌کای عربستان به او زد، سنگین بود. انتظار می‌رفت که او از گنج‌زاده عذرخواهی کند اما برنده مدال طلا این کار را انجام داده: «در رختکن من از ورزشکار عربستانی عذرخواهی کردم. او مسابقه را جلو بود.» او مدالش را به مردم ایران تقدیم کرد: «مدالم را به مردم خوزستان، همه مردم ایران، به دوست خوبم بهمن عسگری و جامعه کاراته تقدیم می‌کنم. از آقای هروی هم خیلی تشکر می‌کنم چون از جان خود مایه گذاشت تا این مدال به‌دست بیاید.» عسگری شانس مدال المپیک بود اما به‌دلیل مصرف داروی پزشکی، دوپینگش مثبت شد.