شهر مکتوب/ جلیقه، کلاه،پیاده‌رو و داستان موتوری‌ها
میثم قاسمی
از کنار ماشین‌هایی که پشت چراغ قرمز ریسه شده‌اند، رد می‌شوم. پشت‌سر و پیش‌رویم، چند موتورسوار هستند. چندتایشان گواهینامه دارند را نمی‌دانم اما هیچ‌کدامشان کلاه ایمنی ندارند. راه که بسته می‌شود، بیشترشان به پیاده‌رو سرازیر می‌شوند و می‌روند. بعضی‌هایشان هم از لابه‌لای ماشین‌ها به سختی رد می‌شوند و راهی پیدا می‌کنند که چند ثانیه پشت چراغ نمانند و زودتر از چهارراه رد شوند. وارد چهارراه که می‌شوم، با ترس و لرز، همه اطراف را نگاه می‌کنم. همین چند هفته پیش بود که یک موتوری به همکار دوچرخه‌سوارم کوبید و کتفش شکست.
آن‌طرف چهارراه، چند جوان را می‌بینم که جلیقه‌های عجیبی پوشیده‌اند و سعی می‌کنند جلوی موتورسوارهایی که از پیاده‌رو می‌روند را بگیرند. یکی دوتایشان هم از گرما به زیر‌سایه درختی پناه برده‌اند اما پلیس سر چهارراه برایشان سوت می‌زند و با اشاره دست از آنها می‌خواهد به میانه خیابان برگردند.
اوایل دی‌ماه سال گذشته سردار محمدحسین حمیدی، رئیس پلیس راهور تهران بزرگ، از اجرای طرح «موتوریار» خبر داد و اعلام کرد و گفت: «وقتی مأمور پلیس تخلفی را مشاهده کند از فرد متخلف می‌پرسد که آیا می‌خواهد موتورسیکلتش توقیف شده یا مجازات جایگزین برایش اعمال شود که اگر مجازات جایگزین بخواهد یک کاور به او داده شده و مأمور پلیس مجاز است این فرد را از یک دقیقه تا ۱۲ ساعت در تامین نظم و امنیت به‌کار بگیرد که هم‌اکنون این زمان حدود 2 ساعت است.» آن زمان اعلام شد این طرح در ۶۰ نقطه تهران به‌صورت پایلوت اجرا می‌شود و به‌زودی در سراسر تهران اجرا خواهد شد.
گرچه در آن زمان گفته شد مجوز لازم از مقام قضایی گرفته شده اما هیچ‌گاه اعلام نشد براساس کدام قانون چنین طرحی اجرا می‌شود. همچنین مشخص نشد آیا طرح موتور یار دوران آزمایشی را گذرانده و وارد مرحله اجرای قطعی شده است یا خیر. نکته دیگر اینکه آیا پلیس راهور پس از گذشت ۷ماه از اجرای این طرح، آماری دارد که تأثیرات آن را نشان دهد؟ یعنی می‌توان گفت بر اثر اجرای طرح موتور یار، میزان تخلفات موتوری‌های پایتخت، کمتر شده است؟
من به‌عنوان یک دوچرخه‌سوار که هر لحظه احساس می‌کنم ممکن است یک موتوری از جایی که نمی‌دانم کجاست، به سمتم بیاید، تغییری در سطح شهر ندیده‌ام. قطعا نحوه رانندگی موتورسوارها یکی از معضلات مهم ترافیکی تهران است که تأثیرات بسیار بدی در بخش‌های دیگر- ازجمله مبلمان شهری- گذاشته است اما اجرای طرح‌های ضربتی و مقطعی تا چه اندازه می‌تواند این مشکل را حل کند؟
