ترس از بازگشت به زندگی عادی

 همزمان با آماده‌شدن انگلیس برای برداشتن آخرین محدودیت‌های دوران کرونا، ‌بسیاری در این کشور از اینکه دوباره به محیط‌های کاری، اتوبوس‌ها و متروهای شلوغ برمی‌گردند، واهمه دارند. این حس، به‌صورت عمومی در سراسر جامعه احساس می‌شود و بسیاری به سبک زندگی در انزوا و محدودیت‌های اجتماعی خو گرفته‌اند. آنها، وقتی که اعلام شد محدودیت‌ها برداشته می‌شود، ذوق کردند و خود را برای وقت گذراندن با دوستانشان در رستوران‌ها و بارها آماده می‌کردند اما حالا که وقت بازگشایی‌های سراسری نزدیک می‌شود، اضطراب بازگشت به محیطی غریبه به سراغ آنها آمده است.
به گزارش سی‌ان‌ان، انگلیس قرار بود 21ژوئن(انتهای خردادماه) «روز آزادی» را شروع کند و تمامی محدودیت‌ها را بردارد، اما دولت به‌خاطر نگرانی‌ها درباره گونه دلتای ویروس کرونا که نخستین‌بار در هند شناسایی شد، زمان بازگشایی‌ها را عقب انداخت.
بسیاری از مردم که از قرنطینه طولانی به‌شدت خسته و عصبانی بودند، ‌از این تصمیم دولت به‌شدت انتقاد کردند و هشتگ «دیگر تحمل ندارم» در توییتر ترند شد و رسانه‌های زردی مانند «سان» با آب و تاب زیاد به آن پرداختند. همزمان با استقبال بسیاری از مردم از بازگشت به رستوران‌ها، سالن‌ها و مغازه‌ها که 3‌ماه قبل باز شدند، افرادی هم بودند که از این هجوم به فضاهای عمومی ترسیده‌ بودند. کاوانا، روانشناس، به سی‌ان‌ان گفته است: «ما در 18‌ماه گذشته یاد گرفته‌ایم که رفتن در میان مردم و بیرون از خانه بودن یک تهدید است. مغز ما با این وضعیت سازگار شده، بنابرای وقتی که دوباره خودمان را در معرض آن شرایط قرار دهیم، واکنشی استرسی به آن خواهیم داشت.» خود او، بهار سال پیش، یعنی وقتی که قرنطینه در انگلیس شروع شد و تست کرونای خودش مثبت شد، تجربه‌های سختی داشته است؛ «من حالتی هیستریک داشتم. فکر می‌کردم نمی‌توانم از پس این میزان استرس بربیابم. نمی‌توانستم تمرکز کنم؛ دائم فکر می‌کردم در حال مردن هستم.» بیان تجربیات روانی او از این دوره، در توییتر با استقبال بسیار زیادی مواجه شد و او همین بیان تجربه را مبنای کتابی پرمخاطب قرار داده است. کاوانا برای آنهایی که فکر می‌کنند نمی‌توانند به زندگی عادی برگردند یک توصیه دارد و آن این است که باید به‌ خودشان وقت بدهند. دکتر ویوک مرفی بالاترین مقام پزشکی در دولت آمریکا هم هشدار داده که سطح بی‌سابقه استرس ناشی از وضعیت کرونا و قرنطینه، می‌تواند به بحرانی اجتماعی منجر شود و اثراتی بلندمدت بر سلامت، سطح شادی و میزان خلاقیت افراد داشته باشد. هرچند اثرات بلندمدت این دوره مشخص نیست، اما محققان ابراز نگرانی کرده‌اند که رفتارهایی که در دوران قرنطینه شکل گرفته است، بازگشت دوباره مردم به زندگی اجتماعی را سخت خواهد کرد. این رفتارها ترس از فضاهای عمومی، رفتارهای وسواس‌گونه و پیگیری همیشگی نشانه‌های کرونا هستند. در انگلیس، که یکی از طولانی‌ترین قرنطینه‌های دنیا را داشته است، تحقیقات نشان داده که اشتیاق در میان مردم برای بازگشت به زندگی نرمال و ترس از حضور دوباره در جامعه، تقریبا یکسان است. بنیاد سلامت روانی انگلیس که این تحقیق را انجام داده، در گزارش خود نوشته است که در سومین قرنطینه سراسری انگلیس که از ابتدای زمستان پیش شروع شده، میزان اضطراب مردم کم شده اما احساس تنهایی در میان آنها به‌شدت بیشتر شده است. کاترین سیمور، رئیس بخش تحقیقات این بنیاد گفته است که گروه‌های خاصی مانند جوانان، افراد بیکار، والدان تنها و افرادی که بیماری زمینه‌ای دارند، در مقایسه با بزرگسالان، استرس و ناراحتی‌های روانی بیشتری را تجربه می‌کنند. او گفته است: «هرچه بیشتر تنها باشید، احساس تنهایی هم مزمن‌تر می‌شود و ازسرگیری فعالیت‌های روزمره و عادی را سخت‌تر می‌کند. برای افرادی که از دوری از جامعه استقبال می‌کنند، بازگشت به جامعه بسیار سخت‌تر خواهد بود.» در میان گروه‌های حساس، جوانان وضعیت حادتری دارند؛ آنها با تعطیلی مدارس مواجه شدند، زندگی اجتماعی‌شان را در برهه خاصی از دست دادند و در صف دریافت واکسن هم آخرین نفرات هستند. آنها همچنین باید رفتارهای فداکارانه‌ای از خود نشان می‌دادند و در میانه همه‌گیری کرونا، مراقب افراد مسن‌تر می‌بودند. حالا این مسئله محققان را به‌ خود مشغول کرده است که این گروه از مردم، چطور به زندگی عادی بازخواهندگشت. ایمی کلمنت، 26ساله و ساکن لندن درباره بازگشت به شرایط عادی گفته است: «برای من سخت است که تصور کنم اوضاع چطور مثل قبل خواهد بود. در نیمه اول همه‌گیری اینطور احساس می‌کردم که می‌توانم با شرایط کنار بیایم و زندگی را بعد از یک وقفه ادامه بدهم. اما حالا قرنطینه اینقدر طولانی شده که احساس می‌کنم وقتی که تمام شود، باید زندگی را از نو بسازم.»

4میلیون قربانی کرونا
هفته گذشته، براساس اعلام دانشگاه جان هاپکینز در آمریکا، تعداد قربانیان کرونا در سراسر جهان، از مرز 4میلیون نفر گذشت. به گزارش نیویورک تایمز، 9‌ماه طول کشید تا تعداد قربانیان کرونا در سراسر جهان به یک‌میلیون نفر برسد و از آن زمان، سرعت مرگ‌ومیر به‌خاطر کرونا افزایش یافته است. یک‌میلیون بعدی در سه‌ماه‌ونیم و یک‌میلیون بعدی در 3‌ماه جانشان را از دست دادند. یک‌میلیون قربانی آخر کرونا هم جانشان را تنها در دو‌ماه‌و‌نیم از دست داده‌اند. البته تعداد مرگ‌ومیر روزانه اخیرا کاهش یافته است. آمار اعلام‌شده، براساس آمارهای رسمی اعلام‌شده توسط کشورهای دنیا جمع‌آوری شده است. در سراسر دنیا، تعداد مرگ‌ومیرهای کرونا، پایین‌تر از میزان واقعی آن گزارش می‌شود. دکتر آدهانون گبریسیوس، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی 4میلیون مرگ را یک تراژدی خوانده و گفته به‌خاطر بروز گونه‌های جدید ویروس و نابرابری در توزیع جهانی واکسن، ‌تعداد قربانیان همچنان بالا خواهد بود. با وجود این، ‌به‌کارگیری واکسن در برخی کشورها به‌شدت کارایی داشته و مرگ‌ومیرهای مربوط به کرونا کاهش پیدا کرده است. یکی از این کشورها آمریکاست که واکسیناسیون در آن، در سطح وسیعی انجام شده است. با این حال در مناطقی مانند آفریقا که سطح واکسیناسیون پایین است، مرگ‌ومیر در حال بالارفتن است. در یک مورد عجیب، ‌در انگلیس، جایی که میزان واکسیناسیون بالا بوده هم تعداد مبتلایان، به‌خاطر انتشار وسیع گونه‌های جدید، ‌در حال رشد است.