وظیفه منتخبان در قبال کسانی که به آنها رأی نداده‌اند، چیست؟

حمیدرضا ترقی ـ عضو حزب موتلفه


 جمعی از مردم که در انتخابات اخیر شرکت نکرده‌اند مطالباتی دارند که باید از سوی قوه مجریه و بدنه مدیریت شهری مورد توجه قرار گیرد. حال سؤال این است که منتخبان چگونه باید این مطالبات را بفهمند و به آنها پاسخ دهند. باید گفت که مطالبات مردم درنظرسنجی‌ها و پویش‌هایی که در جامعه صورت می‌گیرد قابل درک است. همچنین از طریق تریبون‌های مختلف مانند تریبون‌هایی که شهرداری‌ها برای شنیدن صدای مردم استفاده می‌کنند و مانند اینها می‌توان فهمید که مردم برای مدیریت شهری یا در زمینه کلان برای اداره کشور چه مطالباتی دارند.
آنچه هست چه در زمینه اداره شهرها و چه برای اداره کشور این مطالبات امر پنهان و مخفی‌ای نیست و چنان‌که درنظرسنجی‌ها هم مشخص است در درجه اول مردم مطالبات معیشتی دارند و به وضعیت اقتصادی و معیشتی خود اعتراض دارند؛ مشکلاتی مانند تورم، گرانی، بیکاری، کاهش ارزش پول ملی، موانع تولید و... که بر آحاد جامعه متراکم شده و همه اینها در بخش‌های گوناگون تا اندازه‌ای مشخص است. طبیعتا اگر دولت اولویت را به حل این مسائل بدهد بخش زیادی از مطالبات عموم مردم یعنی چه آنها که رأی داده‌اند و چه آنها که رأی نداده‌اند، برطرف خواهد شد.
در حوزه مدیریت شهری هم مسائل در مصاحبه‌ها و صحبت‌ها قابل تشخیص است که عموم شهروندان در شهر‌های مختلف توقعاتی چون عدالت در توزیع امکانات برای عموم جامعه، حل مشکلات حمل‌ونقل، رفع کمبود‌ها از نقاط کم‌برخوردار و ایجاد تسهیلات برای زندگی خوب و آرامش در زندگی را می‌توان به‌عنوان مطالبات کلی فهمید.
بنابراین منتخبان براساس مطالعاتی که در مدت پیش از انتخابات به‌دست آورده‌اند کاملا می‌دانند چه خواسته‌هایی را باید پاسخ دهند.
کسی که رئیس‌جمهور یا عضو شورای شهر می‌شود، خود را موظف به پاسخگویی به همه می‌داند و برای او فرقی نمی‌کند که چه‌کسی به او رأی داده یا نداده و طبیعتا مطالبه افراد هم برای او تفاوتی نمی‌کند.
کسی که منتخب مردم شده نمی‌تواند بین مردم تفکیک کند.
شاید گفته شود که شمار افرادی که رأی نداده‌اند یا آرای سفید به صندوق انداخته‌اند، بالا بوده است و این یک پیام یا هشداری برای کشور است. حالا هم منتخبانی که بر سر کار خواهند آمد چه کنند که شاهد چنین وضعی نباشیم. پاسخ این است؛ کسی که رأی نداده نارضایتی او از وضع آینده که نیست از وضع گذشته است. در واقع کسانی که در گذشته موجب نارضایتی او شده‌اند و نتوانسته‌اند به او توجه کنند و نیازهای او را بر‌آورده کنند باید پاسخگو باشند نه کسی که تازه بر سر کار آمده است و می‌خواهد آینده را بسازد.
به هر روی امیدواریم که منتخبان جدید بتوانند  با کمک نیروهای متدین و انقلابی و دلسوز، رضایت همه مردم، چه آنها که رأی داده‌اند و چه آنها که رأی نداده‌اند را جلب و آنها را دوباره به نظام جذب کنند و امیدوار شوند که مشکلاتشان برطرف می‌شود.