شگفتی آرای باطله در انتخابات 1400

  اگر در انتخابات ادوار ریاست‌جمهوری آرای باطله از آرای برخی نامزدهای انتهای فهرست بالاتر بود، این دوره مجموع آرای سفید و باطله روی پله دوم نتایج انتخاباتی ایستاد.  مهم‌ترین حاشیه آرای مردم در این دوره از انتخابات به وضوح همین میزان بالای اسامی و عبارات غیرمرتبط روی تعرفه‌های رأی بوده است. بیش از 3.7  میلیون نفر در انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم اسامی هیچ نامزدی را روی برگه‌های رأی خود ننوشتند. آنها تا پای صندوق‌های رأی آمده بودند و در اصل انتخابات هم شرکت کرده بودند، ولی گزینه مورد نظر خودشان را در میان نامزدها پیدا نکرده بودند.
 عبدالرضا رحمانی‌فضلی با پیش‌بینی این افزایش موج آرای باطله همان صبح آغاز رأی‌گیری از مردم خواسته بود رأی سفید به صندوق نیندازند؛ چراکه انتخابات تبلور اراده آنهاست. پیش‌بینی‌های انتخاباتی قبل از 28خرداد در بخش قابل‌توجهی از داده‌های خود با جمعیتی از شرکت‌کنندگان درنظرسنجی‌ها مواجه بود که نمی‌دانستند می‌خواهند به چه‌کسی رأی دهند. جمعیت این «نمی‌دانم»‌ها به‌عنوان مثال تا آخرین نظرسنجی ایسپا (مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران) نیز بعد از سید  ابراهیم رئیسی در جایگاه دوم قرار داشت و سایر نامزدها با اختلاف آرای زیاد در جایگاه‌های بعدی قرار می‌گرفتند. عدد آرای باطله براساس آخرین گزارش‌های وزارت کشور  رقمی حدود 3.7 میلیون معادل 14درصد کل شرکت‌کنندگان در انتخابات بود که رقم بسیار بالایی در مقایسه با ادوار انتخاباتی سابق محسوب می‌شد. در 2انتخابات ریاست‌جمهوری سال‌های 92و 96آرای باطله چیزی حدود یک‌میلیون و 200هزار رأی بود که در انتخابات ریاست‌جمهوری1396، 2.9درصد مشارکت را به‌خود اختصاص می‌داد. اما چرا آرای باطله در مقایسه با یک دوره قبل رشد 3و نیم برابری داشته است؟ جمعیت «بی‌پاسخ»‌های انتخاباتی یا همان کسانی که قصد مشارکت داشتند، ولی نامزد مطلوب خود را نداشتند از همان دوره اعلام نتایج بررسی صلاحیت‌ها در شورای نگهبان عدد بسیار قابل‌توجهی بالغ بر 50درصد مشارکت‌کنندگان بود. این رقم اگرچه به‌تدریج جایگاه اول خود را از دست داد و ابراهیم رئیسی توانست بخش زیادی از این طیف خاکستری مشارکت‌کننده را سمت خود جلب کند، ولی همچنان میزان بالایی داشت و جایگاه دوم خودش را درنظرسنجی‌ها ثابت کرد. ردصلاحیت‌های گسترده شورای نگهبان در انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم و حذف تمامی نامزدهای اصلاح‌طلب در رقابت‌ها متهم نخست این سرگردانی آرا میان جمعیت مصمم به شرکت در رقابت‌ها بود و نتایج ریاست‌جمهوری نشان داد بخش گسترده‌ای از این افراد تا روز رأی‌گیری نیز نتوانستند بر ابهامات خود برای انتخاب میان یکی از نامزدها فائق بیایند و درنهایت رأی سفید و باطله به صندوق‌ها انداختند.