لیلی خرسند ـ روزنامه‌نگار
«شله...شله... برقصید حالا، چرا تکان نمی‌خورید شما؟» اینها جملات گزارشگر بازی ایران و استرالیا در لیگ ملت‌های والیبال است که از تلویزیون ایران پخش شده و انتقادات زیادی را به همراه داشته. عصر سه‌شنبه درحالی‌که خیلی از تماشاگران از بازی ضعیف ایران عصبانی بودند، تاب شنیدن گزارش بازی را نداشتند و گزارشگر آنها را شاکی‌تر کرد. گزارشگر بارها در صحنه‌هایی که بازیکنان ایران به امتیاز می‌رسیدند، حریف را تحقیر کرد، یا در تمجید از بازیکنان ایران، جملاتی به‌کار برد که مخاطبان انتظار شنیدنش را نداشتند. بازیکنان ذخیره استرالیا بعد از امتیازات حساس تیمشان یا بعد از ست‌هایی که می‌بردند، حرکت‌هایی انجام می‌دادند که به رقص شبیه بود. در ست پنجم وقتی امتیازات مساوی شد، گزارشگر خطاب به ذخیره‌ها جمله «شله...شله... برقصید حالا، چرا تکان نمی‌خورید شما؟» را به‌کار برد. بازی 5 سته تمام شد و ایران باخت. در این مدت مدیران صداو سیما فرصت نکردند به گزارشگرشان تذکر بدهند که حداقل تیم حریف را تحقیر نکند؟
واقع‌بینی هم خوب است
علی آقامیرزایی که در کایاک برای قایقرانی ایران سهمیه المپیک توکیو گرفته، در تست‌های درون اردویی هم بهترین نفر ایران شد و قرار است خودش به المپیک اعزام شود. ایرج اقلیمی، سرمربی تیم ملی گفته است اگر او بتواند به فینال B مسابقات برسد کار بزرگی کرده اما آقامیرزایی مدعی است که به فینال A می‌‌رسد. انگیزه داشتن خوب است ولی بهتر است که واقع‌بین هم باشد. در 40روزی که تا المپیک مانده چین ومجارستان قبول نکرده‌اند قایقرانان ایران در کشورشان اردو بزنند. خود آقامیرزایی هم گفته است با قایق قدیمی برای المپیک تمرین می‌کند و به‌خاطر مشکلات گمرک در این سال‌ها قایق‌ها به روز نشده‌اند. در این شرایط تنها توقعی که این قایقران می‌تواند از فدراسیون داشته باشد، تامین جای خواب و تغذیه است. آقامیرزایی در مسابقات کسب سهمیه هم مشکل قایق داشت. فدراسیون برای مسابقه قایق اجاره کرده بود ولی قایق اندازه او نبود.
امنیت دختران اولویت نیست
مهلا محروقی پرتابگر دیسک است و توانسته سهمیه حضور در مسابقات قهرمانی جهان را بگیرد اما او جایی برای تمرین ندارد. موضوع این است که او مربی مرد دارد و در مشهد بهش اجازه نمی‌دهند با مربی‌اش در پیست تمرین کند. مهلا برای اینکه از تمرینات عقب نماند در زمین‌های خاکی تمرین می‌کند. او به ایسنا گفته است: «تمریناتم را در یک زمین خاکی کنار خیابان انجام می‌دهم. مکان کثیفی است و استانداردهای لازم پرتاب را ندارد. هر نوع آدمی هم آنجا رفت‌وآمد می‌کند و امنیت نداریم.» اینکه چرا یک دختر 18ساله باید جایی تمرین کند که امنیت نداشته باشد، باید از فدراسیون و هیأت دوومیدانی خراسان رضوی پرسید. در بیشتر ماده‌های دوومیدانی، دختران مربی زن ندارند و مجبورند در پارک‌ها تمرین کنند. اگر عصرها به پارک پردیسان یا پارک جهان کودک تهران سر بزنید، تمرینات دختران دونده را می‌توانید ببینید. اگر دخترانی را هم دیدید که کنار اتوبان‌ها می‌دوند، مطمئن باشید که آنها دونده‌های استقامتی هستند.
امجدیه/ شله‌شله برقصید
در همینه زمینه :
