زندگی پدیا/ به افتخار مادرانِ معلم اولی
شهنام صفاجو
پاندمی کرونا در سال تحصیلی رو به پایان، با مصایب زیادی برای دانشآموزان و اولیای آنها، بهویژه برای کلاس اولیها همراه بود؛ ارتباط مجازی و تصویری از صفحه گوشی همراه با معلمی که قرار است خواندن و نوشتن را به کودکان 7ساله یک کلاس مجازی 30نفره آموزش بدهد، خود نیازمند برنامهریزی و آموزشهای خاصی بود که بیشتر بر دوش مادرانِ معلم اولی افتاده بود؛ مادرانی که سوای مشاغل اداری و حرفهای و مشقت کار روزانه و دائمی خانه، میبایست وقت زیادی را صرف این موضوع میکردند که ابتدا با معلم فرزند خود ارتباط بگیرند، چگونگی آموزش را بیاموزند، کتابهای فارسی و ریاضی و علوم و دینی و... را مطالعه کنند، دستورالعملهای واتساپی، دانلود فایلهای ارسالی و ارتباط آنلاین با خانم معلم را به اجرا برسانند و تحت این شرایط، هر لحظه کودک کلاس اولی خود را همراهی کنند.
بهراستی باید به افتخار این مادرانِ معلم اولی ایستاد و کف زد؛ مادرانی که تنها با «عشق» این تجربه تازه را آموختند و این مسیر سخت را پیمودند تا فرزندشان در گام اول آموزش که قطعاً پایهای مهم برای الفبای زندگی آنهاست، با کمبودی مواجه نشوند.
پذیرفتن این مسئولیت جدید معلمی برای مادرانی که بار اصلی خانواده بر دوش آنهاست، بهراستی دشوار و اجرای درست آن اعجابانگیز بود؛ اینکه در بین انبوه کارهای اداری و خانگی گُل وقت خود را از آن گُل خانواده کنی و اول خود بیاموزی تا بتوانی بیاموزی.
*
موضوع دیگری که در این یکسال و اندی همهگیری کرونا، باعث شده نقش مادران در مراقبت از فرزندانشان، پررنگتر از قبل بهنظر بیاید ماجرای دستاورد جدید دنیای مجازی است. اگرچه استمرار بازیهای کامپیوتری آنلاین و عصبیتهای ناشی از آن چند سالی است که باعث نگرانی خانوادهها شده، اما استفاده به ظاهر آموزشی از گوشی همراه و جریان آنلاین نزد کودکان و نوجوانان، دغدغه دیگری را متوجه پدران و مادران کرده که به ظهور «کلاب هاوس» و برخی رومهای خطرناک آن مربوط میشود. اینجا هم نقش مادران بسیار مهم و تعیینکننده است تا در این روزهای همهگیری اینترنتی، فرزندان نوجوان خود را از این جریان گاهی مخرب دور نگه دارند؛ خانههای مجازی با بازیهای دستهجمعی بیارزش و بیادبانهای که عدهای جوان عموماً 25تا 35ساله را دور هم جمع کرده تا گذران عمر کنند و قطعاً به نوجوانان شنونده یا میهمان این رومها، راهی جز بیراهه نشان نمیدهند.