ایستگاه نان بربری، پناهگاه عراقی‌های مهاجر
مریم قاسمی
در دوران جنگ شاهد وقایع عجیبی در کشور عراق بودیم. صدام و بعثی‌ها آنقدر قساوت و سنگدلی داشتند که حتی به شهروندان خودشان هم رحم نمی‌کردند.
رژیم بعث عراق در دوران دفاع‌مقدس بارها و بارها شهرهای مرزی خود با ایران را مورد حملات موشکی و بمباران شیمیایی قرار داد. در طول ۸ سال دفاع‌مقدس گروهی از عراقی‌ها که صدام خانه و کاشانه‌شان را ویران کرده بود، با آغوش گرم و صمیمانه رزمندگان اسلام از مرزها وارد ایران شدند و به نقاط امن مهاجرت کردند. یکی از مکان‌ها که می‌توان آن را به‌عنوان امانگاه عراقی‌های مهاجر نام برد، ایستگاه نان بربری در بلوار معلم، ابتدای شهرک صاحب‌الزمان(عج) و خیابان شهید محمدعلی رضایی بود. در این محدوده بیش از ۴۰ خانوار جنگ‌زده و عراقی در اتاقک‌های به هم وصل شده یک طبقه کاهگلی در زمینی به مساحت حدود ۴۰۰مترمربع زندگی می‌کردند که پس از پایان جنگ تحمیلی به زادگاه‌شان برگشتند و یا در مناطق دیگر شهر تهران ساکن شدند. در این مدت که شهروندان منطقه ۱۸ میزبانی از عراقی‌های مهاجر را به عهده داشتند، رسم و رسوم مهمان‌نوازی را تمام و کمال به‌جا آوردند و کمبودها و نیازهای آنها را در حد توان تأمین می‌کردند. اهالی تلاش می‌کردند تا آنها احساس غربت نداشته باشند که در این امور خانواده‌های معظم شهدا همیشه در رأس امور بودند.
