گورخری که نعل نداشت

مهدیا گل‌محمدی

گورخرها موجودات عجیبی هستند. چندصد هزار سال طول کشید تا از تکامل کمک بگیرند و برای دور کردن حشرات موذی طرح راه‌راه مشهور به گورخری روی پوست‌شان نقش ببندد. البته در این کار آنقدر موفق بودند که مزرعه‌دار‌ها هم برای دور کردن حشرات موذی از دام‌هاشان پارچه‌ای با طرح گورخری و راه‌راه روی آنها کشیدند و تأثیر فوق‌العاده آن‌را مشاهده کردند. حشرات به محض دیدن این طرح چشم‌هایشان به‌اصطلاح دودو می‌زند و با سرگیجه از محل دور می‌شوند؛ اما حالا همین گورخر‌ها برای رفتن به «باغ‌وحش صفادشت» دچار مشکل شده‌اند و نمی‌دانند چگونه افراد مزاحم را از خود دور کنند. آنقدر که سم‌های بدون نعل‌شان واقعا برای‌شان بدشانسی آورد و یکی‌شان در نبود امکانات گمرکی در جوی آب افتاد و حیوان زبان بسته چند ساعت بعد تلف شد. گورخر‌ها حالا نمی‌دانند برای دورکردن افراد بی‌مسئولیت از خود چه طرح‌های دیگری باید داشته باشند. در فیلمی که چند روز پیش از آنها منتشر شد هر 3گورخر طرح فرار داشتند که البته در این یکی موفق نبودند. حامیان حیوانات هم نتوانستند گورخر‌ها را از دست مزاحم‌ها نجات دهند. چندی بعد حامیان حیوانات، زبان به اعتراض گشودند اما مسئول باغ‌وحش صفادشت که مرز رک‌بودن و بی‌احترامی را نمی‌شناخت پاسخ تمام منتقدان را با بی‌ادبی داد. مضمون حرف‌هایش این بود که پول دارم، گورخر خریدم هر کاری دلم بخواهد می‌کنم، به شماها هم هیچ ارتباطی ندارد.  همان ادبیاتی که چنین افرادی در جای دیگری هم که طرح گورخری دارد از آن استفاده می‌کنند. روی خط عابر پیاده. آنها چنانچه روی طرح گورخری خط عابرپیاده‌ هم با اعتراض رهگذری مواجه شوند می‌گویند:  می‌زنم دیه‌اش را می دم. این ادبیات گورخری باید پاسخی قانونی داشته باشد. به هر حال در قضیه اخیر پرسشی که ذهن مخاطب را درگیر می‌کند این است که چرا استاندارد‌های بین‌المللی برای نگهداری حیوانات رعایت نمی‌شود و پاسخ این کوتاهی، ادبیاتی توهین‌آمیز است؟