روزى براى مهاجران بى مرز!

١. پرنده‌ها مرز نمی‌شناسند. اهل مهاجرت و کوچ‌کردن هستند. بعضی‌ها کوچ دائمی دارند و برای همیشه یک سرزمین را ترک می‌کنند و تعداد زیادی از آن‌ها به‌طور فصلی کوچ می‌کنند. مسیرهای پرواز مشخصی دارند و زیستگاه‌های گوناگون این مسیر را مثل نقطه‌چین به هم متصل می‌کنند. پرندگان باید در این زیستگاه‌ها، امنیت داشته باشند. ایران هم یکی از این زیستگاه های دائمی و موقت است. پرنده‌های مهاجر گاه و بی‌گاه مهمان ما می شوند و باید مراقب مهمان‌هایمان باشیم.
٢. سال ٢٠٠٦ میلادی، نهادها و انجمن‌های محیط‌زیستی و حفاظتی جهان، تصمیم گرفتند برای حفاظت از پرندگان مهاجر، اطلاع‌رسانی جهانی کنند. چون این پرنده‌ها از کشورهای زیادی می‌گذرند و هیچ فرد یا دولتی نمی‌تواند به‌تنهایی پرندگان مهاجر را حفظ کند. همان سال با حمایت کنوانسیون حفاظت از گونه‌های مهاجر وحشی(CMS) و تفاهم‌نامه‌ی حفاظت از کریدور مهاجرتی اوراسیا-آفریقا (AEWA)، 20 اردیبهشت (10 می) به‌عنوان روز جهانی پرندگان مهاجر در تقویم ثبت شد و در نهایت آمریکا هم به این تفاهم‌نامه پیوست. البته با توجه به تفاوت فصل‌ها در نیم‌کره‌ی شمالی و جنوبی، روز بزرگ‌داشت دیگری هم برای ساکنان نیم‌کره‌ی جنوبی کره‌ی زمین در نظر گرفته شد.
3. در گزارشی از انجمن حفاظت از پرندگان می‌خوانیم: «نزدیک به ۲۰۰ گونه منقرض شده است، اما نزدیک به ۱۱۰۰۰ گونه کماکان بر روی زمین زندگی می‌کنند که از این تعداد ٤٦١ گونه در خطر جدی انقراض قرار دارند. اما بخش بزرگی از پرندگان ایران مهاجرند، که بعضی از آن‌ها بومی‌اند و در ایران زاد و ولد می‌کنند. برخی هم مهاجر فصلی هستند و گروه دیگری نیز مهاجر عبوری‌اند و برای چند هفته مهمان تالاب‌های کشورمان می‌شوند. کاکایی‌ها، غازها، قو، آبچیلک، خوتکا، حواصیل ارغوانی و... مهمان‌های زیبای کشورمان در فصل‌های مختلف هستند. لطفاً اگر آن‌ها را جایی دیدید، فقط نگاهشان کنید!»