در جستوجوی مؤلف
«منک» فقط دو جایزه فنی را برد تا دست دیوید فینچر همچنان از اسکار کوتاه بماند
شاهرخ شانجانی
منک بیشتر از هر فیلم دیگر و فراتر از تمام نامزدهای اسکار۲۰۲۱، شایسته توجه و احترام و ستایش بود و در نهایت با دو جایزه فنی، مراسم را ترک کرد تا طلسم دیوید فینچر و اسکار همچنان پابرجا بماند. منک البته برای عده‌ای فیلم مطلوبی نیست. دوستداران متعصب «همشهری کین» از اینکه فینچر به نقش مؤثر و تعیین‌کننده فیلمنامه‌نویس پرداخته و برای اورسن ولز شریک تراشیده، خشمگین هستند. عده‌ای هم که ذائقه‌شان با فیلم سیاه‌وسفید و طولانی‌ای که ماجرایش هم در دهه30 و اوایل 40 می‌گذرد را ندارند. از نظر دسته اول، فیلم کینه‌توزانه است و از منظر گروه دوم، منک فیلمی کهنه و ملال‌آور است. در هشتادسالگی همشهری کین، فینچر ماجرای نوشته‌شدن فیلمنامه آن توسط منکه ویتس را روایت می‌کند؛ این کار را هم با مهارت انجام می‌دهد؛ با کلی آدم واقعی که روزگاری در هالیوود برای خودشان برووبیایی داشته‌اند. منک با انبوهی از ارجاع‌های تاریخ سینمایی، شاید کمی تماشاگرش را خسته کند ولی در نهایت، شکوه بصری و انسجام تماتیک اثر بر هر ملالی غلبه می‌کند. منک دقیقا همان فیلمی است که قصه هالیوود را می‌گوید و نوری بر روند ساخته‌شدن همشهری کین می‌اندازد و بیشتر از هر فیلم دیگری در این سال، سینماست؛ سینما با سین بزرگ با کاوشی در هالیوود قدیم و بازخوانی تاریخی‌ای که شکوه بصری‌اش دستاوردی است برای سینما و ضیافتی است مثال‌زدنی و نشانه‌ای بر زنده‌ماندن رسانه در یکی از بدترین سال‌هایش.
در همینه زمینه :
