لیگ ستارههای جوگندمی
بازیکنان پا به سن گذاشته بسکتبال هنوز چهرههای اصلی تیمهای لیگ برتری هستند منتقدان میگویند این موضوع به تیم ملی هم آسیب میزند
خیلیها نمره قبولی به لیگ برتر بسکتبال میدهند. لیگی که در شرایط کرونایی متمرکز در تهران برگزار شد، شروع خوبی نداشت، ولی پرتاب از راه دور در سهدهم ثانیه مانده به آخر بازی، جذابترین پایانبندی را برایش داشت. کسانی که در طول فصل از بازیها لذت نبردهاند، میگویند لیگ به جز این پرتاب و پول آن هم فقط برای فدراسیون و عدهای خاص، چیز دیگری نداشته است. فدراسیون علاوه بر ورودی 110میلیون تومانی که در شروع فصل از باشگاهها گرفته بود، در طول فصل هم از تیمهایی که در هر بازی میزبان بودند، 3میلیون تومان طلب کرد. این علاوه بر پولی بود که تیمها برای پخش اینستاگرامی پرداخت میکردند.
این فصل هم مثل همیشه ایراد به داوری و برگزاری لیگ کم نبود، اما ایراد اصلی که از لیگ گرفته میشود و خیلیها را نگران آینده بسکتبال و تیم ملی کرده است، نبود چهرههای جوان است؛ اینکه هنوز بازیکنان پا به سن گذاشته تمام وقت در اختیار تیمها هستند. ترکیب 4تیمی که به نیمهنهایی پلیآف رسیدند، تأیید میکند که فقط 2بازیکن زیر 25سال، نزدیک به ستارههای بزرگ درخشیدند.
در تیم مهرام، صمد نیکخواهبهرامی 38ساله، مهدی کامرانی 39ساله، حامد حسینزاده 34ساله در کنار خارجیها در ترکیب اصلی بودند. مهرام روی نیمکت هم چند بازیکن بالای 30سال داشت. در تیم شیمیدر، ارسلان کاظمی 30ساله ستاره بود. دیگر بازیکنان اصلی این تیم مهراد آتشی و وحید حاجیان هم 35سال به بالا دارند. در نفت آبادان حامد سهرابنژاد 38ساله، آرن داوودی 37ساله، سعید داورپناه 35ساله و محمد حسنزاده 30ساله مؤثرتر از همه بازی کردند.
در تیم شهرداری گرگان که قهرمان شد، وضعیت بهتر بود. حضور سرمربی تیم ملی، مهران شاهینطبع روی نیمکت این تیم باعث شده بود بازیکنان ملیپوش، شهرداری را به تیمهای دیگر ترجیح بدهند؛ با این حال در این تیم هم روزبه ارغوان 33ساله، محمد جمشیدی 30ساله، کیوان ریاحی 31ساله و مایک رستمپور 33ساله در ترکیب بودند. نوید رضاییفر 23ساله و سینا واحدی 20ساله تنها بازیکنان جوانی بودند که در لیگ خودی نشان دادند.
موافقان حضور ستارههای پا بهسن گذاشته، در استدلالهایشان به جمله معروف «سن فقط یک عدد است» استناد میکنند و میگویند تا زمانی که این بازیکنان بهترین هستند، باید همچنان در زمین باشند، اما مسئله منتقدان بسکتبال این است که چرا در این سالها بازیکنسازی نشده است و مربیان باشگاهی به جای فرصت دادن به جوانان و ساخت بازیکنان جوان، با اتکا به همان چهرههای قدیمی بهدنبال نتیجه هستند. از نظر این افراد اگر مهدی کامرانی هنوز میدرخشد، یکی از دلایلش این است که بازیکن جوانی نیست که او را به چالش بکشد.
هاشمی: مشکل از تصمیمگیرندگان است
بهنظر میرسد در بسکتبال گفتن واقعیتها کمی سخت است. مصطفی هاشمی، سرمربی شیمیدر میگوید، سپردن همه تصمیمگیریها به افراد خاص منجر به پایین آمدن کیفیت لیگ و بهتبع آن تیم ملی شده است: «در شرایط کرونایی برگزاری لیگ و به سرانجام رساندن آن اتفاق خوبی بود، اما باید قبول کنیم که به نسبت اواخر دهه 80 و اوایل دهه نود لیگ خیلی ضعیف است. همه ضعفهای بسکتبال از سال 1392شروع شد؛ از زمانی که 2، 3 نفر منبع اصلی تصمیمگیری شدند. تصمیمات آنها روی بسکتبال پایه، کمیتههای مختلف فدراسیون و بهخصوص کمیته داوری تأثیر گذاشت. مشکل بسکتبال این است که این افراد در این
7، 8 ساله همه تصمیمات را گرفتهاند و هنوز هم این کار را میکنند.» این افراد چه کسانی هستند؟ هاشمی ترجیح میدهد اسمی نبرد، اما گفته میشود منظور او چند نفر از مربیان نزدیک به فدراسیون است.
سامری: ما نباید بازیکن بسازیم
حماد سامری، سرمربی تیم پالایش نفت آبادان معتقد است که لیگ امسال در مقایسه با سالهای گذشته، بازیکنان جوان خوبی داشت: «سعی مربیان این بود که از بازیکنان جوان استفاده کنند و این کار را هم کردند. در هر تیم تک و توک بازیکن جوان خوب بود و میتوانم بگویم وضعیت بهتر از سالهای قبل بود. در تیم ما سالار منجی، بازیکن خوب و آیندهداری است که 23ساله است. جوانان هم یکساله نتیجه نمیدهند و باید صبر کرد. سال بعد اتفاقات بهتری میافتد.» با این حال سامری تأیید میکند که مجموعه بسکتبال در بازیکنسازی کمکاری کردهاند: «از تیمهای لیگ برتری که برای قهرمانی میجنگند، نباید انتظار بازیکنسازی داشته باشیم. بازیکن باید در سطح پایه پرورش پیدا کند و در تیمهای باشگاهی چهره شود. متأسفانه سالهای گذشته روی بسکتبال پایه خوب کار نشد. تصمیمات نادرستی هم که یک عده گرفتند، باعث شد تا تعدادی از بازیکنان، گلخانهای و مقطعی پرورش داده شوند. بهخاطر این مسئله رقابت از جوانان گرفته شد و این گلخانهای کار کردن نتیجه عکس داد.»