غذا حاضر نیست

فائو سازمان  خواروبار و کشاورزی اعلام کرد با ادامه بحران شیوع کرونا باید منتظر اضافه شدن 10میلیون نفر به 125میلیون گرسنه جهان باشیم؛ بنابراین شاید تا چندی دیگر کنار تابلو‌های «بدون ماسک وارد نشوید» یا «لطفا فاصله اجتماعی را رعایت کنید» تابلوی «غذا حاضر نیست» هم روی درهای ورودی سازمان‌های خیریه حامی گرسنگان جهان نصب شود؛ سازمان‌‌هایی که با ضربه‌های دومینویی کرونا توان خود برای کمک به افراد تحت پوشش را از دست داده‌اند. نقطه آغاز و آجر نخست این دومینو محدودیت‌هایی بود که کشور‌های درگیر پاندمی برای جابه‌جایی کالا و افراد در مرز‌ها وضع کردند. این دقیقا نقطه آغاز چالش دسترسی به غذا بوده و هست. فرمول رابطه مستقیم عرضه و تقاضا با کاهش عرضه محصولات قیمت‌ها را افزایش داد و دسترسی افراد جامعه به‌خصوص فقرا به غذا هم محدودتر شد. برای نمونه در هند پلیس‌های چوب به‌دست جلوی رفت‌وآمد هر جنبنده‌ای را در جاده‌ها می‌گرفتند؛ تا جایی که کشاورزانی که نیمی از جمعیت یک‌میلیارد و 380میلیونی هند را تشکیل می‌دهند با تراکتور‌هایشان ارتش سواره‌نظامی در خیابان‌های دهلی‌نو به راه انداختند که به شورش تراکتوری مشهور شد. شورش تراکتوری هند، مشتی نمونه خروار بود که در بیشتر کشور‌های دنیا نمود پیدا کرد. در کشور‌های جهان سوم و وابسته به درآمد‌های نفتی اقدامات دولتی برای مهار رکود اقتصادی بیشتر تورم‌زا بود؛ به‌طوری که کشاورز‌ها از پس پرداخت دستمزد کارگران برنیامدند و موج یا گاهی سونامی تورم، کارگر‌ها را از زمین‌های کشاورزی خارج کرد. چندی بعد آفات جای کارگر‌ها را گرفته و محصولات کشاورزی را از بین برد.