پایان حضور امنیتی امارات در سومالی

سیاست نفوذ امارات متحده عربی در کشورهای عربی فاقد دولت‌های مرکزی قدرتمند، از اوایل دهه 90میلادی با تکیه به منابع مالی فراوان این کشور تازه تاسیس و در قالب کمک‌های انسانی و اقتصادی آغاز شد؛ کمک‌هایی که به‌تدریج زمینه را برای حضور نیروهای امنیتی امارات و یا احیانا تاسیس پایگاه‌های نظامی در این کشورها فراهم می‌کرد.

به این ترتیب، سومالی نیز به‌عنوان یکی از کشورهای ضعیف عربی که در سال1990 دولت ملی آن سقوط کرده بود میزبان کمک‌های انسانی و بهداشتی اماراتی‌ها، از مدارس محلی گرفته تا بیمارستان بزرگ شیخ زاید در موگادیشو بود. به گفته شبکه الجزیره، امارات در گام دوم بعد از ارسال کمک‌های انسانی، مدیریت بندر بربره سومالی مشرف به دریای سرخ را به‌مدت 50سال از این کشور خریداری کرد؛ بندری که گفته می‌شود طی سال‌های گذشته به‌عنوان پایگاهی امنیتی در کنار سایر پایگاه‌های امنیتی امارات در دریای سرخ و تنگه باب‌المندب مورد استفاده قرار گرفته است. مجموعه این عوامل از سومالی تصویری به مثابه یکی از کشورهای تحت نفوذ امارات در آفریقا ایجاد کرده بود.

اما این تصویر در جریان بحران اخیر خلیج‌فارس و تلاش‌های پیدا و پنهان قطر در هم شکسته شد و در نتیجه آن، سومالی برخلاف انتظار افکارعمومی، نسبت به این بحران اعلام بی‌طرفی کرد؛ امری که زمینه‌ساز فشارهای سیاسی و اقتصادی حتی امارات علیه این کشور فقیر عربی شد.

به ادعای شبکه اسکای نیوز عربی (متعلق به امارات)، مسئولان سومالی در نتیجه فشارهای قطر و ترکیه، طی ماه‌های گذشته خواهان خروج نیروهای اماراتی از این کشور شده‌اند و حادثه فرودگاه بوصاصو نیز در همین زمینه رخ داده است. در جریان این حادثه، مسئولان امنیتی سومالی در فرودگاه بوصاصو واقع در اقلیم بونتلاند در شمال شرقی این کشور در اقدامی بی‌سابقه با درخواست افسران اماراتی برای انتقال یک محموله نظامی با یک هواپیمای ویژه به کشور خود مخالفت کرده‌اند.

در پی مجموعه این حوادث، به دستور وزارت خارجه امارات، فعالیت بیمارستان خیریه شیخ زاید در موگادیشو تعطیل شده و حتی تجهیزات بیمارستان نیز به مقر سفارت امارات در شرق موگادیشو منتقل شده است.