استوار و خواستنی مثل یزد

محمدمهدی فرقانی*

 بزرگمردی نجیب، فروتن و بی‌ادعا از تبار قلم و اندیشه و از جنس کاغذ و روزنامه و مرکب چاپ، قلم بر زمین گذاشت و آسمانی شد. ملک مسعود ملک، سردبیر هفته‌‌نامه ملک، میراث‌دار یکی از قدیمی‌ترین نشریات باسابقه ۷۰سال انتشار که هم خود صاحب هویت بود و هم بخشی از هویت فرهنگ و تاریخی دیار کهن یزد را رقم می‌زد، دیگر در میان ما نیست.
من خود نزدیک به ۶۰ سال با این هفته‌نامه که مهم‌ترین ویژگی‌اش مداومت انتشار و پایمردی بر مسئولیت سترگ روزنامه‌نگاری است، مأنوس بوده‌ام؛ مداومتی که در تاریخ مطبوعات ما که همواره شاهد جوانمرگی نشریات بوده است، یک مزیت و افتخار به شمار می‌آید که باید حرمتش را پاس‌داشت.
دوران کودکی و نوجوانی من با شوق دیدار و مطالعه 3هفته‌نامه محلی یزد یعنی «ملک»، «توفان» و «ناصر» در کنار روزنامه سراسری اطلاعات بارور شد و اغراق نیست اگر بگویم که عشق من به روزنامه‌نگاری و تحصیل و اشتغال در این حرفه شریف را همین نشریات در درونم پرورش دادند و آینده زندگی‌ام را رقم زدند. از میان آن 3هفته‌نامه محلی یزد، تنها هفته‌نامه ملک تا امروز دوام آورده و به‌رغم همه مشکلات و تنگناهایی که به‌ویژه مطبوعات محلی با آن روبه‌روست تصویرهایی ماندگار از اصالت‌ها و ریشه داشتن در خاک و سرزمین فرهنگ‌خیز و تاریخ‌ساز یزد را ارائه کرده؛ خاکی کویری که ریشه را سخت در خود می‌پروراند و نگه می‌دارد. هفته‌نامه ملک به‌واقع، نمادی از سخت‌کوشی و خوداتکایی مردمانی است که یاد گرفته‌اند چگونه با نداشته‌هایشان ثروت و ارزش خلق کنند و مُهر ماندگاری خود را بر پیشانی تاریخ بکوبند.
در سال‌های اخیر اما توفیق آن را یافتم که در سفر به یزد چندبار با مرحوم ملک مسعود ملک دیدار و گفت‌وگو داشته باشم و شاهد آن باشم که با وجود مشکلات فراوان با چه شور و اشتیاق و بهتر است بگویم عشق زایدالوصفی نسبت به تداوم انتشار هفته‌نامه ملک حرف می‌زد و امیدوارانه برای آینده برنامه‌ریزی می‌کرد.
همچنین بعد از سال‌ها جدایی میان من و هفته‌نامه ملک به‌دلیل مهاجرت به تهران، با لطف بی‌دریغ ایشان هفته‌نامه ملک بلافاصله بعد از چاپ به آدرس من در تهران پست می‌شد و هر بار مرا از غرور و افتخار سرشار می‌کرد.
من ضمن ابراز تأسف و تسلیت به بازماندگان به‌خاطر از دست دادن همکار و همشهری عزیز و شریف خود مرحوم ملک مسعود ملک بسیار امیدوارم که خانواده محترم ملک اجازه ندهند حتی یک لحظه قلم او بر زمین بماند و حتی یک شماره در انتشار هفته‌نامه، وقفه ایجاد شود. از مدیران و مسئولان وزارت فرهنگ و اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی و استانداری یزد نیز خاضعانه می‌خواهم که در راه حفظ و ادامه حیات این میراث 70ساله و این ذخیره عظیم فرهنگی و تاریخی یزد از هیچ کوششی فروگذار نکنند.
مگر ما چند نشریه داریم که عمرشان از نیم‌قرن فراتر برود؟ شاید کمتر از تعداد انگشتان یک دست. هفته‌نامه ملک حتی در روزگار غربت مطبوعات کاغذی به مثابه بخشی از هویت تاریخ مطبوعات ایران و شهر تاریخ جهان باید حفظ شود؛ حتی به‌عنوان یک «ارزش نمادین و سرمایه فرهنگی». ان‌شاءالله.
*روزنامه‌نگار و استاد دانشگاه علامه‌طباطبایی