نکته بازی/با خودت چند چندی؟

پیروز قربانی یکی از اهالی منطقی و محترم فوتبال ایران است اما این اواخر اتفاقات عجیبی برای او رخ می‌دهد. او ابتدای فصل گذشته دستیاری آندرا استراماچونی را پذیرفت و بعد منصرف شد. درست به همین شکل بین 2نیم‌فصل امسال هم ابتدا دستیاری فرهاد مجیدی را قبول کرد و باز اعلام انصراف کرد. حالا کاری نداریم که رابطه پیروز و فرهاد هرگز خوب نبوده و عجیب است که او پیشنهاد همکاری مجیدی را یک «افتخار» برای خودش به شمار آورد. بهانه قربانی برای نرفتن به استقلال این بود که نمی‌خواهم سایپا را وسط راه تنها بگذارم. او حتی با نوع بیان این مطلب طعنه‌ای هم به برخی مربیان زد اما چند روز بعد بدون ارائه هیچ توضیحی از سایپا جدا شد. داداش بالاخره با خودت چند چندی؟

متناسب‌ترین شادی گل

محمد دانشگر در این سال‌ها به یکی از رکوردداران تولید حاشیه در فوتبال ایران تبدیل شده است. قدیم بازیکنانی دردسر درست می‌کردند که یا ستاره مهم ملی بودند یا در تیم‌شان نقش کلیدی داشتند و یا با سابقه کلی موفقیت ریز و درشت، به اعتباری چشمگیر رسیده بودند. امروز اما فوتبال ایران به چنان نقطه‌ای تنزل کرده که یکی مثل دانشگر هم حاشیه می‌سازد؛ آن هم 10 بار. انصافا با این عقبگرد تاریخی چه باید کرد؟ به هر حال گویا این بار مسئله جدی است و باشگاه استقلال دیگر حاضر به ادامه همکاری با او نیست. وقتی این اخبار را می‌خوانیم، یاد شادی گل خاص دانشگر می‌افتیم. انصافا که آن مدل شادی یعنی راه رفتن به سبک لاتی، بیشترین همسانی ممکن را با شخصیت دانشگر دارد!

مثلا می‌خواهید چه پخش کنید؟

صداوسیما یک ریال به فوتبال حق پخش نمی‌دهد و به دقیق‌ترین شکل ممکن عامل فلاکت و عمده بدبختی‌های این رشته ورزشی است. این ظلم کم نیست، تازه آقایان برای مسابقات تعیین تکلیف هم می‌کنند. در تازه‌ترین نمونه، تلویزیون چند مرتبه ساعت شروع بازی پرسپولیس و نفت مسجدسلیمان را عوض کرد و نهایتا قرار شد این دیدار از ساعت 15آغاز شود. حالا زورگویی سیما به کنار؛ بهانه دوستان این است که تلویزیون در روزهای پایانی سال کنداکتور شلوغ و فشرده‌ای دارد و نمی‌تواند مسابقه فوتبال را در هر ساعتی پخش کند. یعنی اگر کسی نداند فکر می‌کند صدها برنامه جذاب در صف پخش است و فوتبال باعث مزاحمت شده! این همه جا خالی می‌کنید که چه پخش کنید؟ هزارمین تکرار سریال خانه به دوش یا سخنرانی و میزگرد؟