نوستالژی عمیق خنده آقاجون روی دیوار

مسعود میر

  اسمش را گذاشته‌اند فناوری جعل عمیق و حالا نامشان اینگونه سر زبان‌ها افتاده که: «سایت تبارشناسی هریتیج ابزاری اختراع کرده است که با استفاده از آن می‌توان به عکس‌های قدیمی جان بخشید.»
تا اینجای کار حرف از همان جنون‌های همیشگی عشاق تکنولوژی است که دیگر شورش را درآورده‌اند با انواع و اقسام فناوری‌ها و تکنیک‌ها و ابزارهایی که مدام در تلاشند همین اندک حضور ما در دنیای خواستنی دیروزها را هم انگولک  کرده و با یک ترفند جدید این باقیمانده‌ها را هم حل کنند در دریای بی‌ساحل نوآوری. اما این‌بار قصه فرق کرده است. حرف از خنده است و حضور حاضر غائب و این گونه است که ما هم این دفعه برای این ابزار در صف ذوق‌زدگان ثبت‌نام کرده‌ایم. می‌پرسید چرا؟ چون همین دو جمله خبر اول این نوشته حالا گره خورده با خنده آقاجون روی دیوار.
اگر بخواهم سختش نکنم باید بگویم که همین حالا که شما درگیر این کلمات هستید میلیون‌ها نفر در دنیا یک پرونده مصور از جدوآباد و دوست و آشنا و عزیزانشان را به انتظار بروز معجزه ریخته‌اند در کام این نرم‌افزار. چه‌کسی باورش می‌شود بتوان خنده آقاجون که هیچ، شیطنت چشم‌های سلطان صاحبقران و جنون و عشق موتزارت را برای چند لحظه هم که شده تماشا کرد؟ 
اتفاقا بد هم نیست که یک‌بار این اهالی تکنولوژی خوش سلیقگی کرده‌اند و نام نرم‌افزارشان را هم متناسب با احوالات ما انتخاب کرده‌اند. «نوستالژی عمیق» شبیه حال ماست و البته نام نرم افزاری که عکس‌های قدیمی را متحرک می‌کند. حالا هرچقدر هم که گروهی بگویند این نرم افزار و شیطنتش با عکس‌ها ممکن است جذاب نباشد، اما باید یادآور بشوم که خنده آقاجون روی دیوار به اندازه همه تکنولوژی‌های دنیا جذاب است...