یادداشت
بن‌بست در کوچه سام
سعید مروتی_روزنامه نگار
قرار بود کشتی همچنان به راهش ادامه دهد ولی ماجرا ۶ماه هم طول نکشید. خبرهایی در طول هفته به‌صورت غیررسمی و در کانال‌های تلگرامی منتشر می‌شد سرانجام با اعلام عباس یاری رسمیت پیدا کرد. اینطور که یاری گفته داستان مجله فیلم برای او و هوشنگ گلمکانی تمام‌شده است؛ پایان ماجرا بعد از نزدیک به ۴۰سال حضور مداوم و انتشار در هر شرایط و وضعیتی. تا همین چند وقت پیش 3تفنگدار با تمام اختلاف نظر‌ها با هم کنار می‌آمدند و همچنان مجله فیلم را منتشر می‌کردند.
درگذشت مسعود مهرابی، صاحب امتیاز و مدیر مسئول فیلم در شهریور امسال، شوک اول بود و حالا جدایی هوشنگ گلمکانی (سردبیر) و عباس یاری (دبیر هیأت اجرایی و تحریریه) از فیلم عجیب‌ترین خبر سینمایی آخر سال است. پویا مهرابی، فرزند مسعود مهرابی که به قول یاری مجله را از پدرش ارث برده است؛ احتمالا میراث پدری را حفظ خواهد کرد و گلمکانی و یاری هم مجله جدیدی راه خواهند انداخت. دنیا هم به آخر نمی‌رسد ولی تلخی ماجرا با خوانندگان پرشماری که مجله فیلم برایشان بخشی از خاطرات یک عمر فیلم دیدن و فیلم خواندن است باقی خواهد ماند. خروج گلمکانی و رفقا از مجله فیلم حکم پایان یک دوران را دارد که مصادف شدنش با تعطیلی سینما عصر جدید، از تمام شدن یک عصر حکایت دارد. اینکه آخرین بار کی مجله فیلم خواندیم و آخرین بار که پایمان را در عصر جدید گذاشتیم کی و چه وقتی بود خیلی مهم نیست و چیزی از تلخی ماجرا نمی‌کاهد.
تصویر به‌جامانده از عصر جدیدی که تماشاگرش مجله فیلمی در دست یا در جیب بغل اورکتش داشت، متعلق به خیلی سال پیش است، ولی همین تصویر رنگ باخته در گذر زمان به‌عنوان نشانه‌ای از دوران سپری شده همچنان در پس ذهن باقی بود. حالا دیگر فقط این تصویر مربوط به دوران ماضی نیست و عصر جدید و مجله فیلم مهرابی، گلمکانی، یاری، هم به تاریخ پیوسته‌اند. اینکه مجله فیلم از دوران اوجش فاصله گرفته بود و اینکه در این دعوا حق با کیست تفاوتی در اصل ماجرا ایجاد نمی‌کند. مجله فیلم شمایلی به‌جامانده از یک دوران بود که با مثلث مهرابی، گلمکانی، یاری معنا می‌داد. حالا که یکی از دنیا رفته و 2 نفردیگر هم خرجشان را از مجله جدا کرده‌اند؛ چیزی از دست خواهد رفت که فراتر از تغییر در مدیریت یک مجله قدیمی است. چیزی که شاید نشود در فیلم بدون گلمکانی و یاری و در مجله جدیدی که نامش ماهنامه فیلم نیست به دستش آورد. در روزگار مصیبت‌زده رسانه‌های مکتوب، فیلم یکی از آخرین بازمانده‌ها بود که با تخریبش همه بازنده‌اند. بهار نزدیک است و دیگر بهاریه‌ای از پراگ به کوچه سام نخواهد رسید.
