چند روز پیش خبر دادند وزارت ورزش لباس آکروژیم زنان را برای حضور در مسابقات بینالمللی تأیید کرده است. سایت و کانال تلگرامی وزارت ورزش هم به نقل از روابطعمومی فدراسیون ژیمناستیک این خبر را منتشر کردند. اما چند ساعت بعد خبر را حذف کردند. جالبتر از آن اظهارنظر مهین فرهادیزاد، معاونت ورزش زنان وزارت ورزش است او کلا ماجرا را تکذیب کرده: «اصلاً لباسی تأیید نشده». تقصیرها را هم گردن کسی انداخته که کوچکترین نقشی در ماجرا نداشته است؛«شاید روابطعمومی این حس را داشته که لباس تأیید شده.» کاش یکی بود شهامت داشت و میگفت که چهکسی با لباس مخالفت کرد.
قانون همه یا هیچ
سمیرا زرگری، سرمربی تیم ملی اسکی زنان که تا دیروز مورد حمایت افکار عمومی بود، با یک پست اینستاگرامی در دسته مغضوبین قرار گرفت. زرگری به خواست همسرش ممنوعالخروج شد و نتوانست همراه تیم ملی به مسابقات قهرمانی جهان برود. هفته گذشته، خیلیها از او حمایت کردند و خواستار اصلاح قانون گذرنامه به نفع زنان شدند. آخرین خبر این بود که کمیته ملی المپیک به زرگری قول کمک داده است. اما حرفی که خود زرگری زد، خیلیها را عصبانی کرد؛«حداقل قانون برای زنان ورزشکار اصلاح شود.» گروهی این جمله زرگری را منفعتطلبی خواندهاند و گفتهاند این قانون باید برای همه اصلاح شود نه فقط برای سلبریتیها و افراد خاص.
پروژهها واقعیاند؟
مدیرکل ورزش و جوانان خراسان جنوبی خبر داده که 63پروژه ورزشی آماده بهره برداری اند. این روزها از این دست خبرها کم نیست. داشتن این همه خبر خوش فضای هر جامعه ورزشی را امیدوار میکند. مثلا الان باید شهروندان طبس، نهبندان، بیرجند و... خیلی باید خوشحال باشند اما باور کردن این خبرها کمی سخت است. تجربه دورههای قبل نشان داده هر چه به روزهای آخر ریاست وزیر ورزش و مدیرکلهایش نزدیکتر میشویم، تعداد پروژههایی که افتتاح میشوند، بیشتر میشود. فقط کسی نیست به این سؤال جواب بدهد که چرا همیشه ورزشکاران حتی در سطح حرفهای مینالند که جا برای تمرین ندارند؟
امجدیه/ شهامت نداریم؟
در همینه زمینه :