از لبوهای داغ «مهدی یخی» تا عدسی لذیذ«حسین هادی»
بهاره خسروی
طعم شیرین و گرم و لبوهای دکه «مهدی یخی» کاسب خوش‌نام خیابان ترجمان جنوبی، گرمی‌بخش زمستان‌های بسیاری از اهالی محله منیریه در دهه ۳۰ و ۴۰ بود. هنوز وقتی موسپیدان محله منیریه یادی از دوران جوانی می‌کنند، بخش مشترک بیشتر خاطراتشان دکه مهدی یخی و لبوهایش در زمستان و عدسی‌های گرم «حسین هادی» است.
خوراکی‌های محبوبی که کام مشتریان را در سرمای زمستان گرم و خاطرشان را از خوردن یک غذای خوشمزه و دلچسب خوش می‌کرد. اما ماجرای این 2 کاسب خوش‌نام محله منیریه چه بود؟ مرحوم «مهدی حسینی» معروف به «مهدی یخی» در محله منیریه دکه کوچکی داشت. آقا مهدی زمستان‌ها لبو و باقالی می‌فروخت و تابستان‌ها یخ و به همین دلیل، میان اهالی منیریه به مهدی یخی مشهور بود. محله منیریه لبوفروشی‌های زیادی داشت، اما کیفیت لبوها و باقالی‌پخته‌ها و حتی یخ‌های مغازه مهدی یخی بهتر از بقیه کاسبان بود و به همین دلیل مشتری زیادی از محله‌های دور و نزدیک داشت.
اما می‌رسیم به «حسین هادی» فروشنده دوره‌گرد محله. حسین آقا زمستان با دوچرخه و گاری دستی عدسی‌های خوشمزه‌ای می‌فروخت. اغلب هم وقتی وارد محله می‌شد با صدای بلند و آهنگین فریاد می‌زد: «سنگک‌خورها، بیایید که عدسی داغ آوردم با نان سنگک.» طعم تند و ترش این عدسی‌ها ماندگارترین خوراکی دوران کودکی بیشتر بچه‌های قدیم محله منیریه است.
