مهدی دینورزاده، پیشکسوت فوتبال ایران | زمین‌های ورزشی محله را حفظ کنیم
پیدا کردن زمین برای ساخت مجموعه ورزشی در مناطق شمالی شهر کار دشواری است. با توسعه ساخت‌وسازها و بالا رفتن ارزش افزوده ملک، تملک زمین برای ساخت زمین فوتبال یا یک مجموعه ورزشی برای شهرداری و دیگر نهادها هزینه بالایی دارد. با وجود این معضل طی چند دهه اخیر حتی بسیاری از زمین‌های ورزشی سنتی این مناطق هم به برج و مرکز تجاری تبدیل شدند.
زمین نخست‌وزیری در خیابان دیباجی جنوبی و زمین‌های خاکی محله‌های دروس، نوبنیاد و... که روزگاری پاتوق جوانان فوتبالیست شمیران بودند، حالا برج‌های بدقواره‌ای شده‌اند که هیچ منفعتی برای ساکنان این مناطق ندارند. از آن زمین‌های خاکی و مجموعه‌های ورزشی ارزشمند فقط تعداد انگشت شمار باقی مانده است.
از همان زمین‌های خاکی بود که ورزشکاران بزرگی از جمله حسن روشن، غلامحسین نورریان، امیر مرزوقی، برادران سلیمی و... به پیراهن تیم‌ملی و باشگاه‌های حرفه‌ای فوتبال ایران رسیدند.
علاوه بر ورزشکاران معروف، این زمین‌ها پاتوق خیل عظیمی از جوانان شمیران بودند؛ جوانانی که اگرچه بسیاری از آنها هرگز به باشگاه‌های حرفه‌ای راه پیدا نکردند اما با حضور در این زمین‌ها دوران جوانی خود را به سالم‌ترین شکل ممکن سپری کردند و الگویی برای دیگر جوانان محله شدند.
متأسفانه توسعه ساخت‌وسازها این فرصت‌ها و ظرفیت‌های ارزشمند را از محله‌های شمیران گرفته است. همچنین در گذشته استفاده از آن زمین‌های ورزشی برای جوانان محله رایگان بود. اما اکنون هزینه بالای اجاره زمین فوتبال در محله‌های شمال شهر سد محکم دیگری در مقابل جوانان ورزشکار این مناطق شده است.
با وجود این، هنوز هم برای حفظ همین چند زمین ورزشی باقیمانده در شمیران دیر نیست. مجموعه ورزشی قیطریه و زمین خاکی اختیاریه به‌عنوان معدود بازماندگان آن زمین‌های خاطره‌انگیز باید حفظ شوند و در اختیار جوانان این محله‌ها قرار بگیرند. اگر این مجموعه‌ها به هر دلیلی به یکی از آن برج‌های بدقواره تبدیل شوند، دیگر تملک زمین و ساخت مجموعه ورزشی در شمال شهر کار آسانی نخواهد بود.
حفظ و بهسازی زمین‌های قدیمی و سنتی این محله‌ها فایده دیگری هم دارد؛ تقویت حس تعلق محلی همان گوهر گمشده‌ای است که امروزه گریبان محله‌های شمال شهر را گرفته است. چند دهه پیش و در دوران رونق این زمین‌ها، برگزاری مسابقات محلی یکی از مهم‌ترین عوامل ایجاد همبستگی محلی و حس مسئولیت‌پذیری جوانان نسبت به محله بودند.