علی غفاری، کارگردان فیلم «تک‌تیرانداز» :
سعی کردم فیلمم شبیه فیلم ایستوود نشود
ندا زندی ـ روزنامه‌نگار
از نیمه دوم دهه 80، رواج فیلم‌های چندشخصیتی (multi protagonist) در سینمای ایران که به سیاق فیلم‌های کلاسیک قهرمان واحدی ندارند و شبکه‌ای از روابط را در میان شخصیت‌ها پدید می‌آورند، با این انتقاد مواجه شده که چرا سینمای ما از فیلم‌های اخلاقگرای قهرمان‌محور کلاسیک فاصله گرفته است. برخی از این نظرات به بی‌رغبتی تماشاگر ایرانی به این نوع داستان‌ها نظر دارد و برخی دیگر سینمای قهرمان‌محور را آنتی‌تز ایده‌ها، سبک زندگی و اخلاقیاتی می‌دانند که در فیلم‌های چندشخصیتی مطرح می‌شود. علی غفاری که در دوره تلاش برای احیای سینمای قهرمان‌محور، فیلم «استرداد» را با بازی حمید فرخ‌نژاد ساخت، امسال با فیلم «تک‌تیرانداز» با بازی کامبیز دیرباز در جشنواره حاضر است. با او درباره فیلمش و سینمای قهرمان‌محور گپ زده‌ایم.
عنوان فیلم شما، یعنی «تک‌تیرانداز»، این توقع را در مخاطب عام به‌وجود می‌آورد که با فیلمی اکشن ـ ماجرایی طرف است؛ این انتظار بجاست؟
من به‌دنبال این بودم که بعد از سال‌ها فیلمی قهرمان‌محور بسازم. در واقع این فیلم علاوه بر اینکه اکشن است، فیلمی حماسی و قهرمان‌پرور نیز هست. سعی می‌کند که الگو بدهد و قهرمان داشته باشد؛ چیزی که سال‌هاست از سینمای ما رخت بر بسته و امیدوارم این فیلم بتواند این اتفاق را دوباره زنده کند.
در استرداد هم که مهمترین فیلم کارنامه شماست، نشان داده بودید به سینمای داستانگوی کلاسیک که قهرمان داشته باشد علاقه‌مندید.
بله! دقیقا همینطور است. من هم در فیلم استرداد و هم در «ابوزینب» سعی کردم این کار را بکنم. به هر حال پیروی از اصول کلاسیک سینما از دلبستگی‌های من است و سعی کردم در این فیلم هم پیاده‌اش بکنم.
بعد از استرداد که محصول 1390 است و تبلیغات فراوانی درباره‌اش انجام شد، در سال 1393 ابوزینب را ساختید که چندان دیده نشد و پس از آن دیگر در سینما کار نکردید. چرا بین ابوزینب و تک‌تیرانداز اینقدر فاصله افتاد؟
ساختن فیلم در شرایط فعلی کار دشواری است. البته من بعد از ساخت استرداد بیکار نبودم؛ ابوزینب را ساختم و بعد درگیر ساخت سریال 100قسمتی «بچه مهندس» شدم و الان بعد از چند مدت دوری از سینما برگشته‌ام و فکر می‌کنم فیلم تک‌تیرانداز اتفاق خوبی باشد.
فکر می‌کنید تک‌تیرانداز تماشاگر را راضی می‌کند؟
تلاش هر فیلمسازی است که تماشاگر را راضی نگه دارد. من هم سعی کردم در تک‌تیرانداز به مخاطب توجه داشته باشم و فیلمی بسازم که برازنده پرده سینما باشد. متأسفانه مدت‌هاست که سینمای ما از چارچوب سینما خارج شده یعنی دیگر بیشتر فیلم‌ها برای پرده بزرگ ساخته نمی‌شوند، اما ما تلاش‌مان را کردیم که برای مخاطب احترام قائل شویم و فیلم خوبی بسازیم. باید فیلم را با مخاطب دید و بازخوردها را گرفت تا بفهمیم چقدر موفق بوده‌ایم.
زمانی که فیلم «تک‌تیرانداز آمریکایی» کلینت ایستوود اکران شد، بعضی‌ها در ایران گفتند که شهید عبدالرسول زرین به‌مراتب از کریس کایل، قهرمان فیلم ایستوود، زبردست‌تر بوده.
من آن فیلم را دیده‌ام و سعی کردم فیلمم اصلا شبیه آن نشود چون فرهنگ ما، نوع جهان‌بینی رزمندگان ما در زمان جنگ، با شخصیت‌هایی مثل کریس کایل کاملاً تفاوت دارد و ان‌شاالله این تفاوت را در فیلم خواهید دید.
در همینه زمینه :
