آخرین سنگ آخرین الماس

این آخرین شماره از مجموعه سنگ و الماس است. از 28تیرماه که نخستین شماره این مجموعه همراه با روزنامه همشهری به خوانندگان تقدیم شد، هدف مدیران، دبیران و نویسندگان این مجموعه ارائه تصویری سالم از وقایع متنوع قرنی است که بخش مهمی از تاریخ معاصر ما در آن رقم خورده است. سلامت در روایت، سخت‎‌‎ترین کاری است که از یک راوی می‎‌‎توان انتظار داشت. بدون شک این مجموعه هرگز داعیه کامل و عمیق‌بودن نداشته و ندارد، اما درباره سلامت آن مدعی هستیم. بسیاری، به ما خرده گرفتند که به برخی وقایع آن‌طور که باید نپرداختیم. پذیرش این خرده را با کلان‌بودن تاریخ توجیه نمی‎‌‎کنیم، با هدفی که داشتیم توضیح می‎‌‎دهیم. ما مورخ نیستیم، ما سازندگان مجموعه‎‌‎های مرور و تورقیم. آنچه در سنگ و الماس در بیش از 130روز عرضه شد، مجموعه عکس، سند، تصاویر و شرح و تفسیرهایی از وقایع مهم بود تا برای ذهن خوانندگان روزنامه روند وقوع اتفاقات در آستانه تحول تقویمی تاریخ با تورق مرور شود. از ترفند‎‌‎های روزنامه‌نگاری به‎‌‎خاطر‌آوردن پیشینه رویداد‎‌‎هاست. سنگ و الماس پیشینه رویداد‎‌‎های سیاسی و اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و هنری ایران در فاصله این سال‎‌‎ها را یادآوری کرد. با دو پیش‌فرض؛ در حد 4صفحه که حوصله خوانندگان سر نرود و در حدود روزنامه‌نگاری امروز فارسی تا چیزی برای عرضه‌کردن باقی بماند.
 بدون شک کار ما نقصان فراوان داشته. در روند روزنامه‌نگاری تاریخ نگار فارسی سنگ و الماس، قصد داشت گامی در دورشدن از تعارف و نزدیک‌‌شدن به تعریف باشد؛ تعریفی که توانایی‌های آرشیوی، تحلیلی و تفسیری ما در این روزگار را به چالش کشید و این شاید بزرگ‎‌‎ترین دستاورد بود برای یک مجموعه تاریخی در چارچوب روزنامه‌نگاری. اگرچه داوران واقعی، سخن نمی‎‌‎گویند و ما دلبسته آن قضاوتیم که شاید بعد از پایان ما جایی در گوشه‎‌‎ای درج شود؛ که سنگی بود و الماسی در دل همشهری در سال کرونایی آخر قرن 1300هجری شمسی.
 قرن دیگری از راه می‎‌‎رسد. حوادث تازه‌ای رقم خواهد خورد. تاریخ صحنه‌گردان‎‌‎های تازه‌ای به‎‌‎خود خواهد دید. ساختن مرورها و کامل‌کردن روند‎‌‎ها وظیفه روزنامه‌نگاری است تا آیندگان برای جست‎‌‎وجو به جای کورمال در سنگلاخ، جاده‌ای برای دویدن داشته باشند.
سنگ و الماس چون راهی برای آنها که خواهند آمد خواهد ماند؛ برای جویندگان سنگ‎‌‎ها و الماس‌ها.